Şiir uyurken

Maltepe'de, sahilde adam hoştu; niye?

Geceyi giyinmiş sırıtıyordu yanından geçip giden hayata.

Adama doğru koştum.....

Koşan birini görürseniz, o benim. Durdurup sorabilirsiniz; hayat nerede?

Neredeyse yakalıyordum beni hayatın koynunda, geç kaldım. Geç kalmanın o yangın kahkahası kulaklarımda; kesip saçları geçmeli mi yaşamın önüne?

Şiir'i uyutanlar, Şiir'i uyandıranlar; kimlerdensiniz? Şiir'le uyuyanlar, Şiir'le uyananlar; Allah!...

Sahilde bir köpek, daha bir köpek, ah ha, bir köpek daha daha, çok köpek, hep köpek; hav hav hav da hav hav; vayyyy!...

Vapuru kulağından tutmuş yunuslar, karaya teslim ediyorlardı. Niye ortada insan yok?!

Ortalama bir insan!

Gece elimden tutup, gel artık, diyordu, uzattın! Ben uzanıp tuttuğum karanlığı seviyordum, evet bildiğin siyahı; ne vardı?

1. Not: Piyano sırasını kemana versin, sen git, o gelsin, söyleyeceğim, en güzel deniz nerede, o denizde yüzen.

2. Not:

Benim zorum geceyle

peşinden koşan Şiir'le

hepsiyle dalgalanan

benle.

Ş.Y.