ŞİMDİKİ ZAMANIN MUCİZELERİ

Geçti gün ferdayı ko sa’at dem bu dem.

Şeyh Galip

 (Gün geçti, yarını bırak, geleceği belli değil; saat bu saattir, an bu andır.)

Yaşadığımızı hissetmek şimdiyi, anı yaşamaktır. Geçmişte, gelecekte hayaldir. Geçmişte ya da gelecekte ya da bunlardan birinde yaşadığımızda, şimdiki zamanı öldürmüş oluruz.

Ben, mutlu olmanın yolunun bugünü yaşamaktan yani şimdiki zamanı yaşamaktan geçtiğini geç öğrendim. Ama, zararın neresinden dönersek kârdır değil mi?

Geleceğimi bilemiyorum. Geçmişimde yaşadığım pişmanlıklarım, istediklerimin tam tersine yaşanmışlıklarım. Geleceğim ise belki bugüne kadar ki çalışmalarım, hayallerim, tüm çabalarım, hayal kırıklığı olmayacağını bilemem. Çünkü, geleceğimi bilemiyorum. Geçmişimde başaramadıklarım, üzüntülerim hatırda kalanlarla dolu. Duygularımın şimdiki zamana ihtiyacı var; yani onlar da geçici. Bir duygu o zamanda yaşanır ve biter, sayfa kapanır.

Zaman ve zihin birbirinden ayrılmazmış. Zihinden zamanı ayırırsak, zihin durur ve biz hangi zamanı seçersek, zihin orada kalır. Biz önce kendimize bunu soralım;

“Ben hangi zamanda yaşamalıyım?” Geçmiş zamanın kaoslarında mı? Gelecek zamanın hırslarında mı?

Acaba biz neden şimdiki zamanı yaşamayı istemeyiz? Belki sorun ya da acıdan uzaklaşmak, ertelemek. Oysa bunlar sorunları halletmiyor, tam tersine büyüyerek bize geri dönüyor. Şimdiki zaman bilincinde yaşarsak, bütün enerjimizle burada olursak odaklanarak, gücümüzü arttırırız. Acıyı çekmek gerekiyorsa, zamanında çekelim. Mutluluğu da yine şimdide yaşayalım.

Anı yaşamak dendiğinde, yalnızca eğlenmek gelmemeli akla, o an eğleniliyorsa eğlenmeli. Acı ise yaşanmalı.

Tanvan ve Ekido adlı iki keşiş varmış. Bu iki keşiş yağmurlu bir günde birlikte yolda yürürken, çamurun balçık olduğu bir sokakta bir kadına rastlamışlar. Kadın karşıdan karşıya geçmeye çalışıyor, ancak adım atamıyormuş. Tanzan adlı keşiş, hemen kadını kucaklamış ve karşıya geçirmiş.

Uzun süre konuşmadan yürüyen keşişler, beş saat sonra, kalacakları yere yaklaştıklarında, Ekido dayanamayarak; “O kadını neden karşı tarafa geçirdin? Biz keşişlerin bu tür şeyler yapması doğru mu?” diye sorar.

“Kadını karşıya geçireli saatler oldu,” der Tanzan. Ama, sen hala onu taşımaya devam mı ediyorsun?

Geçmiş bizim içimizde anılar şeklinde yaşar, sorun olan anılar değildir. Anılar, bizi kontrol altına aldığında yük haline gelirler ve bunu yapmaya devam ettiğimizde, kişiliğimizin zindanını oluştururuz.

Geçmişte olan hiçbir olayın, bizim şimdide olmamıza engel olmadığını zaten biliyoruz.

Hayvanlara bir bakalım. Dünya lezzetlerinden nasılda bizden daha çok faydalanıyorlar. Ne geçmiş sendromu ne gelecek kaygısı. Çünkü, onlar sadece şimdiyi yaşıyorlar. Belki bu kötü bir örnek, ancak bazen kötü örnek bile bizim kendi yarattığımız kaostan iyidir.

Velhasıl zaman değerlidir. Şimdiki zamansa; zamanların içinde en değerli olandır. Kendimiz için en iyisi hangisi ise biz karar verelim, odaklanarak anı yaşayarak.

Kendimize vereceğimiz en değerli hediyedir şimdiki zaman.