Sinan Çetin

Çok açık ve seçik yazıyorum ve belirtiyorum.

Ben gazetecilikten turizme, oradan da sinema ve edebiyata geçen kimine göre talihli kimine göre, şanslı bazılarına göre de hayalperest biriyim.

Bilmiyorum artık hangisiyim.

Sinema dünyası!

Çok yoğun çalışıyorlar, bu gerçek.

Çok insan tanıyorlar bu da gerçek.

Akılları her zaman karışık dolayısı ile de dağınık.

Sizi birkaç kezde görseler, tanışsanız sohbet etseniz, sizin her defasında kim olduğunuzu bilmesine rağmen yine karşılaşırsınız yine sizi tanımaz – sa bu kim diye sormanıza gerek yoktur. Bu sinemacıdır, yapımcıdır… Haaa söylemeden geçmeyeceğim özellikle ama özellikle dizi yapımcısıdır.

Nasıl bir iştir bir türlü anlayamıyorum

Bakın size bir anımı anlatacağım.

Yurdal Sert, benim çok kıymetli bir dostumdur. Benim kıymetli ağabeyim değerli insan Mehmet Sert’in oğludur. Canımdır ciğerimdir.

Benim dizilerimden dolayı bir tanıdık ismi sorduğumda yıllar önceydi bu anlattığım, bana:

“Sinan Çetin benim arkadaşımdır ablacağım ona yönlendireyim seni.” dedi.

Sonra yönlendirdi. Gittim. Hatta yanımda kızkardeşim Suzan vardı.

Çok ama çok güzel karşılandık.

Bizimle çok ilgilendi. Ona senaryolarımı verdim. O birilerini çağırdı onlara verdi. “İlgilenin” dedi. Bana sonra da:

“Ya siz niye sadece senaryo yazıyorsunuz, bakın biraz inceledim siz neden kitap yazmılyorsunuz hatta kitap yazın yayınlayalım” dedi.

“Nasıl? Vay Canına…” dedim.

Ben başladım kitap yazmaya. Geceler gündüzler heba, sabahlar akşamlar birbirinin içinde. Okumaktan, araştırmaktan, kütüphaneleri ve kitapçıları gezmekten helak bir halde, ayları ve aylarla birlikte kitabımı da devirmeyi başardım ama bir yoğunum ki anlatamam size. Kızkardeşim yardım ediyor. Evdekiler seferberlik ilan edilmişçisine çalışıyorlar. Ben tecrit edilmiş gibi bir odada çalışıyorum. Kimse beni hiçbir şekilde rahatsız etmiyor ben yazıyorum. Sinan Çetin’e götüreceğim…

Derken Allah nasip etti ben ilk kitabımı yazdım.

Allah ondan razı olsun diyeyim gerçekten kitap yazmamın sebebi Sinan Çetin’dir.

Bu arada orada bıraktığım ve bir türlü haber alamadığım ama aklımdan da hiç çıkarmadığım senaryolarımda var. Neyse…

Gel zaman git zaman benim senaryolardan haber yok. Ben aradım tabi Sinan Çetin Beye ulaşmak mümkün değil ama yanındakilere de ulaşmak hiç mümkün değil.

Öyle böyle derken anladıkki hiçbir şey yapılmamış okunmamış bile…

Biz ne yaptık? Gittik tıpış – tıpış senaryolarımızı aldık. Pardon bu arada unutmadan hemen ilave etmeliyim. Gittik derken Antalya’dan gidiyorum o zamanlar…

Aradan zaman geçti.

Sinan Çetin yeni bir dizi yapacakmış dediler… Arayış içinde dediler! Bir yeni dizi arıyor dediler!

Allah bana gün doğdu.

Ben hazırım ya hemen senaryomu elime aldım gittim.

Beni hatırlamadı, sonunda hatırlattım…

“Tamam” dedi “Arkadaşlara vereyim incelesinler.”

Ohooo sevinçten deli vaziyette döndüm tabi Antalya’ya. Bu defa tamamdır dedim…

Gel zaman git zaman, lafı uzatmayalım, ne mi oldu? Ne olacak? Senaryolarımızı geri aldık.

Kitap’mı? Ondan söz ediyorum da dinleyen kim? Yok…

Bu arada aradan zaman geçiyor. Zaman derken yılları kast ediyorum.

Ben kararlıyım ya.

Sonunda o neden oldu düşüncesi içinde ilk kitabamı da aldım, yine Platonun yolunu tuttum.

Yine hatırlamadı. Yine hatırlatmalar uğraşılar teşekkürler.

Birini çağırdı:

“Seni görevlendiriyorum bunu oku bana anlat bu önemli konu” dedi.

Ben bir hefves bir heves…

Yıllar geçti ne haber var ne bir şey…

Tabi imzalı götürdüğümüz kitabımızı da gidip alacak halimiz yok ya.

Şimdi gitsem inanıyorum ki yine beni hatırlamayacak, kim olduğumu bilmeyecek.

Olsun bana yinede bir hayrı dokundu.

Onun sayesinde kitap yazdım.

Allah’ın izniyle bu sene çıkacak kitaplarımla on dört kitabım bitmiş, beş kitabımda bir dahaki seneye yayınlanmak üzere beklemede…

Ben Sinan Çetin’e teşekkür ediyorum…

Nazan Şara Şatana

http://www.facebook.com/nazansara.satana.5

http:// https://twitter.com/#!/nazansarasatana