Sinemasal neo-sistematikler

5 neo-sistematik tanımlaması deniyoruz:

Kısa film olarak; bilgisayar oyunu demosu, reklam, klip, jenerik.

Her tür tanımıyla oyun olarak film praksisi. (Oyun pazarının yavaş yavaş film pazarını geçmesi.)

Çizgiroman, çizgifilm, film, ticari kart, oyuncak praksisi.

Resim, fotoğraf, (çizgiroman dahil) grafik, film praksisi.

Epistemoloji dalları olarak sanat dalları.

Her 4 konu hakkında da makaleler yazdık.

Kısa Film Olarak Jenerik, Demo, Klip, Reklam (Sinema ve Kuram) (Buraya 2005 sonrası TV dizilerini de eklemiş oluyoruz, bakınız 5. örnekleme.)

Bir Post-Film Örneği Olarak Film-Oyun (Post-Sinema)

Çizgiroman Ticari Kartlarının Kültürolojisi (Çizgiroman)

Fotoğraf, Resim ve Çizgiroman (Çizgiroman)

‘Lie to Me’: Problem Çözücü Diziler (Post-Sinema)

Bunlar eksik olarak da olsa, İkinci Sinema’nın fraktal dış sınır tanımlarını içeriyor.

Çıkarsamalar ve önkoyutlar:

Bu tanımlarla, post-modernizmin savunduğu epistemolojik muğlaklığın, aslında çokdisiplinliliğe geçişteki bir belirsizlik dönemi olduğu gerçeği mevcut oluyor.

Tekdisiplinlilik, çokdisiplinlilik ve disiplinlerarasılık yeni tanımlar kazandı. Örneğin, aynı disiplinlerarası sanat eseri, ait olduğu sanat dallarında, farklı (realizm veya sürrealizm gibi) epistemolojik / estetik düzeylerde / ekollerde olabilir. Bu durum daha önce de vardı ama kayda geçmemişti. Örneğin, modern resimle modern dans eşzamanlı ortaya çıkmamıştı. Bunun tersi de rahatça çıkarsanabilir.

Bunların hepsi de, gelecekte bir süreliğine kalıcı olarak uzun dönemde yine değişecek olarak, yeni sistematik tanımlara doğru yol aldğımızı imler. Örnekse, fotoğraf 1850, sinema 1995, modern dans dalı olarak buto 1970 tarihli / momentli. Yukarıdakiler 2010 momentli. En geç 2020’de yeni tanımlar gelir. 1995-2010 arasında trans-sinema, yeni sinema ve post-sinema yaşandı bile. İkinci Sinema’nın ilkede olsun tamlaşması, en erken 2015’te olabilecek gibi görünüyor.