Sitem

Ben hep dürüst yaklaştım sana… Hiç yalan söylemedim. Yalanı da hiç sokmadım hayatıma. Yalan söyleyeni de affetmedim ayrıca… Kim bilir belki de en büyük hatayı burada yapıyorum! Bende mi köprüyü geçene kadar ayıya dayı deyip, bire bin katmalıyım hayatta… Devir bu kadar dürüstlüğü kaldırmıyor unutuyorum. Sen aklımdayken her şeyi unuttuğum gibi.

Oysa ne güzel başlamıştı her şey… Ben ilk kez rahattım kendimi ifade ederken… Ben ilk kez sabırlıydım seni beklerken… Bilmediğim bir dünya aşk dedikleri. Bilemedim ne yapmam gerektiğini… Sıkmak istemedim fazla ilgiyle. Bir taraftan da kaybetmek istemedim ilgisizliğimle… Sense çok farklıydın. Hele duygularımı ilk kez ifade ettiğimde ki halin çok farklıydı. Sesinde ki titreme, o çenebaz insanın birkaç kelimeyi yan yana getiremeyişi… Heyecanım gidivermiş, yerine sanırım mutluluk dedikleri bir his bir duygu gelmişti o anda…

Çok sürmeden döndüm kendi gerçeğime, kendi dünyama… Zaten en başında demiştim; aşk bana uzak diye. En azından mutluluğu başka alanlarda aramam gerek diye… Biliyordum başıma gelecekleri… Çok sordum kendime; bir kez daha hazır mıyım böyle bir sona diye? İlk kez yaşamıyordum ki…  Çünkü sonu hep kötü bitiyor, her defasında tekrar tekrar yanılmaktan, üzülmekten, umutsuzluktan başka bir şey vermiyordu bana aşk dedikleri…

Sürekli bir koşuşturma… Sürekli bir kafa karışıklığı… Sürekli bir tutarsızlık… Bunlardı mazeretlerin… En azından bana söylediklerin! Ne kadar doğru sende saklı… Ama hiç inanmadım ben bunlara… Çünkü seni tanıdığımda da vardı bunlar hayatında. Bu yüzden mazeret olamazlar benim dünyamda!

Kendimi birkaç kez uzak tutmak istedim senden. Ama sen kopartmadın bağı… Bende hep ümitlendim, bilemedim cepte bekletildiğimi! Sıkıldığında hatırladığın oyuncak olduğumu!

Ufacık bir şeyle affettirdin kendini. Belki tutunacak bir dal olarak gördüm hayatımda, affettim sürekli seni… Hayat oyunuma başrol oyuncusu olmanı istedim, sen ise figüranlığı seçtin! Oysa bu kadar basit değildi hayatımda ki rolün bilemedin…

Kimler girdi aklına, kimler karıştırdı seni bu kadar bilmiyorum ve ilgilenmiyorum da… Birilerini karıştırmışsan hayatına zaten olmazdı bundan sonra. Oysa ben kimseyi dinlemedim, sokmadım hayatıma. Acaba ben mi hata yaptım bildiğimi okuyup da?

Artık sıkıldım, yoruldum ve tükendim… Bir gün iyi bir gün kötü olmak değildi benim istediğim. Sadece temiz, duru bir sevgiydi beklediğim. Geçmişin üstüne bir sünger çekip yeni bir hayattı dileğim. Daha mutlu ve daha huzurlu… Çok şey mi istedim?

Ama yine de teşekkür ederim. Hayatıma bir süre renk kattığın için… Hayatı daha iyi tanımama yardımcı olduğun için… Kendi gerçeğimi kabullenmeme katkıda bulunduğun için… En azından adı mutluluk olan kelimeyi bir süreliğine de olsa hayatıma soktuğun için…
 
Sonunda pes ediyorum artık. Ne şimdi ne de bundan sonra uzun vade yok hayatımda. Yaşadığım an kadardır hayatım. Ne de olsa nefes aldığım kadar varım hayatta…