Sivil diktatörlük kime yaramış ki...

Yıllardır askeri cunta aleyhine yapılan eylemler, tutuklamalar, yargısız infazlar ya da gerçek delillere dayandığı şaibeli,üstü kapalı; toplum vicdanını rahatsız eden; kamu adına karar veren organların bağımsızlığına dair inançta şüphe taşıyan uygulamalar, kanlı terör örgütünü aşırı şımartmalar, 47 milyon aç insanların çokluğu... Askeri vesayetten kurtulma çığlıkları..

vs.

Derken bilinçli aydın halkın kafası iyice karışmıştı.

Koyunsal içgüdü ile biat edenlerin de bu ülkeye çok zararı oldu.

Onlar, sandıkta verdikleri oyun bilincinde olmadıklarından, ezici cuhela kitleleriyle; hem kendilerinin hem ülkenin geleceğini karattılar...

Bu cahillerin eğitimi için, aydınlanmaları için, aydın-çağdaş hükümetlere ihtiyaç vardır.

Atatürk dönemi hariç, bugüne değin muhalefeti ve iktidarıyla bu hedef gerçekleştirilemedi.

Ayaklanmaların da bu birikimle ortaya çıktığı bir gerçek.

Ülke, ileride, -genetiğinden gelen, özgürlük ruhu kabaran bir gençliğin -yönetimine girecek gibi.

Umarım iktidar da bundan dersini alır.

Tarihte sivil ve askeri diktaların sonu malum...Hepsi lanetle anılıyorlar..

Gerçek barışın demokrasinin,sevginin olduğu ülkelerde huzur vardır..

Ülkemiz, yönetim açısından kördüğümlük bir kaosun içine girdi. Şimdilik tünelin ucu da görülmüyor..

Umarım fazla kan dökülmeden, daha çağdaş ve demokratik bir yönetim kurulur.