Siyaset üretmiyor

Dünyada emperyal güçlerin siyasi arenadaki küresel körüklemeleri olanca hızı ile devam ediyor. Aynı güçler arasında rekabet acımasızca insanları birbirine düşürerek can alıyor, aç bırakıyor. Ölenlerin sayısı artık milyonlarla ifade ediliyor. 

Ve dünya barışa hasret ateş içinde kıvranıyor. 

Ülkemizde seçimler yaklaştıkça partiler arasında çekişmeler hızlandı. Bu çekişmelerin daha şimdiden seviyesinin düşeceğine dair belirtiler gözleniyor. Konuşma ve açıklamaların seviyeleri kırk elli yıl öncesini aratıyor; 

Popülaritesi yüksek, taraftarlara mesajlar vermeye yönelik, kuru laflar. Bunları köy odalarında, kahvelerde vatandaş Ahmet ağa da konuşuyor. 

Siyasilerde konuşma olarak değişik bir format yok. Halk alışkın böyle konuşmalara. 

Kiminin oğlu, kiminin kızı işsiz. Kim güçlü görünüyorsa halk o tarafta yer almakta. 

Halk, politikacılardan fikir olarak yenilik bekliyor. 

Güç, ortaya bir şey atıyor, muhalifler atılan şeyin peşinde; ya karşı veya destekçi. Gündem tartışma ve cevap vermelerle oluşuyor. Gündemi belirleyen belli. 

Diğer taraflar üretmiyor veya üretemiyor. Politika kısır döngüde gidip gelerek sallanıyor. 

Politikanın geçmişi bundan nasıl farklıydı ? 

Politik geçmişe çok kısaca bir bakalım; 

CHP; köy kentleri projesi ve altı ok prensipleri, kooperatifleşme… 

MHP; dokuz ışık doktrini ve tarım kentleri… 

MSP; ağır sanayi hamlesi… 

AP; sulama, elektrik, barajlar projesi… 

ANAP, ihracat ithalat, haberleşme teknolojisi, döviz serbestisi… 

Diğer partilerin de açıkladıkları ve fırsat buldukça yürürlüğe koydukları plan ve projeleri vardı. 

Şimdiye bakalım; 

Türban öncelikli ve en büyük projemiz. Ergenekon en önde gelen gündemimiz. Heykel ve içki satışları bu seçimlerin en gözde malzemeleri olacak. Açılım gündemden hiç düşmeyecek. Yargı ve anayasa sorunları gibi benzer tartışma ve açıklamalar. 

Küresel gündem içinde sıkışıp kaldık sözün kısası. 

Küresel gündeme,  

Sudan’ı mı örnek versek, yoksa Yemen’i mi? 

Komşumuz Irak’a ne dersiniz? 

Put olduğu gerekçesi ile eski heykelleri kıran, günah düşüncesi ile kızlarını okula göndermeyen Afganistan’ı mı saysak… 

Son günlerin gündem devleti Tunus’u mu örnek göstersek nasıl olur acaba? 

Sözün sonu; bu güzel ülkenin güzel insanlarının gerilmeye birbirine düşürülmeye hiç tahammülleri yok. Çoğu haberleri bile izlemiyor bu yüzden. Siyasilerin mesaj vermeye çalıştıkları kitle strese girmek istemediğinden izledikleri ve ilgilendikleri programlar evlendirme programları, “hiç değilse dertlerimizi unutuyoruz” diyorlar. Haberiniz ola, benden söylemesi. 

Hüseyin Seyfi