Siz hiç ağaç altında ölü kuş gördünüz mü?

Ben gördüm.

Bazı ağaçların dibinde ölmüş kuş yavrularına rastladınız mı hiç bilmem fakat ben rastladım. Önceleri bunların yuvadan kendileri düşerek öldüklerini sanırdım.

Daha sonra bunun böyle olmadığını öğrendim.

Meğer kuşlar uçacak çağa gelip de uçamayınca anneleri onu gagasıyla artık uç diyerek itermiş.

Uçan uçar uçamayan da düşermiş.

Meğer düşenler yavruların cesaretsizleri imiş.

***

Hayatta böyledir.

Bir bakıma anne gibidir.

Hep iter adamı.

Yürüsün diye.

Genel de cesareti olan kazanır.

Gözü hep limanlarda olan gemiler ilerleyemezler.

Ne demiş düşünür; “ Eğer ağaca çıkmak isterseniz, yıldızlara çıkmayı hedefleyeceksiniz”

Bir başkası da; ”Hayat bisikletle giden adama benzer. Durursanız yıkılırsınız”

Kaybetsek de hareket halinde iken kaybedelim, kazansak da hareket halinde iken kazanalım.

***

Türk insanı ölünceye kadar çocuğunun elinden tutmayı sever.

Bırakmak istemez.

Yaşı yetmişe seksene gelse de çocuğuna halâ bizim çocuk diye hitap eder. Yemez yedirir, giymez giydirir.

Çocuk koca adam olmuştur fakat babanın gözünde hala çocuktur.

Askere gidinceye kadar korunmaya muhtaç çocuklar gibi büyür.

Orada hayatı öğrenir.

Daha sonra da gurbette.

Anadolu insanına bakınız.

Gurbet yüzü görmeyenler ürkek ve çekingendir.

Almanya’dan gelen dostlarımızla konuşuyoruz.

Diyorlar ki bir Alman çocuğunun düştüğünü görsek hemen onu kaldırmak için koşuyor. Oysa yanında annesi de var. Annede ses yok. Üstelik bizi bir güzel paylıyor; Dokunma kendisi kalksın.

Kalkmayı öğrensin diyor.

Kim bilir belki de bundandır uzun yıllar yuvadan ayrılamayışımız. Hep acabalarla yaşayışımız.

Ben çok insan tanıdım ki babasına; ne olurdu beni bırakaydın da gurbete çalışmaya gideydim. Bak elalem gitti işini kurdu, adam oldu.

Bense köyde kaldım.

Böyle diyor.

Hayvan otlatırken canlarına tak edip de şehre kaçanların sayısı az değildir.

Eskiden böyleydi.

Biz kanatlar altında yaşamayı seviyoruz.

Kendi işimizi kurup dışarı açılmayı daha yeni öğreniyoruz.

***

Mevlana “Kilime sopa ile vuran onu dövmez temizler” der.

Baştan da dedim ya.

Ağaçların dibindeki ölü kuşlar annelerinin uçmalarını istediği yavrularıdır.

Yoksa anne onları bile bile ölüme atmış değildir.

Birileri bize yürü diyorsa kamçılıyor dayatıyorsa kızıp öfkelenmeyin.

Bu sizin ilerlemeniz içindir.

Bugün yürürseniz yarın koşuyor olacaksınız.

Haydi yolunuz açık olsun.