Sokak kedisi... Sokağın kedisi...

Bizim buralar epey şenlikli :)

Sokakları bir hoş :)

Basamak basamak merdiven bazıları :)

Pazar arabasını indirmek ya da çıkarmak mahallelinin en büyük derdi :)

İnsanları bir hoş :)

Asansörün kapısında gelin damat varsa, herkes öteki asansörü bekliyor gençleri rahatsız etmemek için :)

Hem tebrik ediyorlar hem de onlarla beraber kıkırdıyor teyzeler amcalar :)

Ağacı çiçeği bir hoş :)

Manolyası, yasemini, limonu yanyana :)

Cıvıl cıvıl kuşlarla dolu :)

Hayvancıkları bir hoş :)

Köpekleri pek uslu :)

Kedileri pek havalı :)

Bizim sokağın ''mahalle sakini'' Van kedimiz var :)

Buraya taşındığımda ufaktı.

Bembeyaz tüyleri, renkli gözleriyle bakımsız ama mağrurdu :)

Kirden pastan tüylerinin rengi değişmişti.

Kimseye ''kapılanmamış'' , sokakta yaşıyordu.

Geçenlerde evin karşısındaki deterjancıda gördüm.

Kapının önüne konan kaplardan yemeğini yiyor, ama sokulmuyordu.

Yanında kendi gibi iki tüy yumağı daha vardı.

Nerden geldilerse onlar da Van kedisiydi galiba.

Bir gözü mavi bir gözü yeşil beyaz kısa tüylü kedi ailesi; ben Van kedisi diye tahmin ettim, doğru mu bilmem.

Hayvancıklar sokak kedisi değiller.

Su içtikleri kapı belli, yemek yedikleri kapı belli, gölgesine sindikleri çatı belli, dalında uyukladıkları ağaç belli :)

Pek havalı, pek mesafeliler.

Önceki akşam da bizim apartmanın girişindeydi, çıkmaya çalışıyordu dışarı.

Nasıl girdiyse kalmış içerde; gözü kapıda açılsın da çıksın diye bekliyor.

Yine bizim kapıda görünce ''herhalde yavruları var kömürlükte'' diye düşündüm.

Ya da dişisi yavrulamak üzere.

İki gün üsüste aynı kapıda hiç görmemiştim iki senedir pisiciği.

Yakında belli olur.

Mahallelinin gözü onlarda.

Yavrusu olursa evine almaya heveslisi çok :)

Bahiste kediden yanayım ama :)

Bunlar sokak kedisi değil, kaptırmaz yavrusunu :)

Sokakta yaşarlar yine burun bir karış havada :)

Du bakali n'olcek :)