Sokaktaki kardeşlerim

Geçen yıl okula gidiyordum. Hava da öyle soğuk ki anlatamam... Herkes kalın montları içinde bile titriyordu... Hafif kar yağıyordu... Dünden yağan yağmur ve bugünün ayazı yerde ince bir buz tabakası oluşturmuştu... Böyle bir havada herkesin kafasından geçen düşünce aynıydı... 'Bu soğukta dışarda kalanlara allah yardım etsin...'

O sırada karşıdan 5-6 yaşlarıda bir çocuk geliyordu... Üstünde paçavra olmuş eski bir kısakollu, altında pantolon denemeyecek gibi birşey.. ayakları ise çıplak..

Bir düşnsenize... siz o kalın montları içinde donmak üzere ve o minicik çocuk üstünde yok denecek kadar ince bir badi ve nerdeyse ve belki işime yarar birşeyler bulurum umuduyla buz tutmak üzere olan yere basan çıplak ayaklar...

Ve böyle gördüğüm onlarca çocuk...

Verilen sözleri düşünüyorum... Hani kardeşlik! Hani muhtaçlara uzanan eller!Hani nerde! Herşey sözdemi kaldı! 200 bin kardeşim sokakta aç uyurken ben evimde sıcacık yatağımda nasıl rahat uyuyayım! Siz nasıl uyuyorsunuz! Ben uyuyamıyorum!

Hergün çöpe attığımız ekmekle günde 400 bin fakirin karnının doyacağını biliyormusunuz? Bilmiyorsunuz? Size Afrikada!ki çocujkları anlatsam kelimeler yetmez! Onların bir lokma ekmeğe muhtaç olduğunu bile bile nasıl rahat uyuyabilyorsunuz? Ben uyuyamıyorum....

Hergün yeni bir salgın hastalıkla mücadele eden ve bu savaşı 300 bin çocuğun bu mücadeleyi kaybettiği bir ülke adı söylesem bilrimisiniz? Daha doğrusu onlarca ülke adı saysam bilrimisiniz? Belkide çoğunuz bilmezsiniz...

İnsanların sırf 'Hoşuma gitmiyor' diyerek yemediği ve israf ettiği yiyceklerle kaç aç ailenin karnının doyacağını bilyormusunuz?

Umarım artık bilyorsunuzdur... Size birkeç bişey anlatabildiysem ne mutlu bana...

Sevgilerimle