Sokaktan yükselen ses müzik olursa

Akordeonu ile on yıldır Ankara’da sokak müzisyenliği yapan Ata Yıkar, sokakta müzisyen olmanın zorluklarını anlatırken, bu zorluklar içinde direnmenin tek nedeninin para kazanmak olmadığını dile getiriyor.

Atlas Sibel Arslan

SOKAĞIN SESİ

Akordeonu ile İstanbul’da sokak müzisyenliğine başladığını söyleyen Ata Yıkar, son on yıldır Ankara sokaklarında akordeon çalarak yaşamını sürdürdüğünü anlattı. İstanbul sokaklarında insan kalabalığından, yaşamın çok daha hızlı akıp gitmesinden şikayet ederek doğduğu büyüdüğü Ankara sokaklarına enstrümanı ile sığındığını dile getiren Yıkar, İstanbul’da sokak seslerinin; esnafın kepenk sesi, araç kornaları ve polis telsiz seslerinden müzik sesinin yükselemediğini Ankara’da da bu durumun farklı olmadığını fakat sokak insanlarının yaşam alanlarının bir parça da olsa hayat bulduğunu söyledi. Müzisyen, gerek Ankara’da gerek ise İstanbul’da ve sokak müzisyenlerinin olduğu her yerde, müzik susunca geriye kalan sesleri dinlediğini ve bu seslerin özellikle büyük kentlerde acımasız bir kargaşadan başka bir şey olmadığını dile getirdi.  Yıkar,  müzik ile bir parça da olsa sokağa farklı bir renk, bir hayat sunmanın kendisini yıllardır heyecanlandırdığını söyledi.

DİLENCİ DEĞİL MÜZİSYENİZ

İnsanların sokaktan geçerken, çalan enstrümana bakmadan, bir kulak kabartmadan hızla para fırlatıp gitmelerinden şikayet eden Yıkar, bunun bir müzisyen için çok incitici olduğunu ifade etti. “Sokak Müziği benim ekmeğimi kazandığım yer olsa da, bunun karşılığı yalnızca para değil bir müzisyen için” diyen Yıkar, insanların sokakta çalan enstrümanın yüzüne bakmasını istediklerini söyledi. Yıkar, sokak müzisyenlerinin para toplamak için sokakta bekleyen, avuç açan insanlar olmadığını belirtti. Sokakta çalarken, bazen etrafını saran kalabalığın kendisini hem heyecanlandırdığını, hem coşkulandırdığını söyleyen Yıkar, yoğun iş gününün ardından sokaktan yükselen müziğe kayıtsız olanları anlamadığını dile getirdi.

BELEDİYELERİN SOKAK MÜZİSYENLERİ’NE BASKISI

Sokakların koşullarının çok zor olduğunu belirten Yıkar, hava koşulları, insanların müziğe duyarsızlıklarından daha çok belediyelerin yaptırımlarının kendilerini zorladıklarını söyledi.

Ankara’da uzun zamandır sokak esnafı ve zabıta arasında yaşanan sürtüşmede en büyük payı sokak müzisyenlerinin aldığını dile getiren Yıkar, zabıtaların, defalarca enstrümanına saldırdığını, elinden almak istediklerini belirtti. Bu durumlar karşısında savunmasız, çaresiz kalmanın kendini çok üzdüğünü söyleyen Yıkar, İstanbul’da son düzenlemelerde sokak müzisyenlerinin koruma altına alındığını fakat henüz Ankara’da böyle bir uygulamanın söz konusu olmadığını ifade etti.

 Yıkar, belediyelerin sokak müzisyenleri, sokak insanları üzerindeki tek yaptırımının zabıta saldırıları olmadığını söyledi. Sokakta, gerek gelip geçen vatandaşa gerekse o sokağı evi, işi bilen insana yaşam alanının dar edildiğini anlatan Yıkar, her gün yeni bir kazma kürek çalışmasıyla sokakta yol çalışmalarının yapıldığını, gürültü ve toz pisliğin içinde sokakta barınılmadığını dile getirdi. Bunun ağır bir şiddet biçimi olduğunu ifade eden Yıkar, belediye’den sokakları ve sokak insanlarını müzikleriyle, yaşamlarıyla kendi hallerine bırakılmalarını istedi.

MÜZİSYENİN DİLİ YÜREĞİ ENSTRÜMANI

Yıkar, bir müzisyenin enstrümanın onun için çok şey olduğunu, enstrümanının dili yüreği, şarkıları olduğunu, kendini ifade edebilmenin, yaşamı anlamlandırmanın tek yolu olduğunu dile getirerek; insanların, kendilerine saldıran zabıtaların ve ağır yaptırımlarla sokaktan kendilerini kovmak isteyen belediye’nin müziğe kulak vermesini istediğini söyledi. Sokak insanı olarak direnmenin erdemini bildiğini, fakat müziğin bir savaş alanından çok bir barış çağrısı, barış duygusunu hissettirmesi gerektiğini vurgulayan Yıkar; Müzik sustuğunda sokakta geriye kalan seslerin şiddetine boyun eğmeyeceğini sözlerine ekledi.