- Kategori
- Şiir
Son Kalemiz Ankara
ankaraı
Ankara iki bin yıllık bir medeniyetin yetimidir
Viyana'nın Kosova’nın ve Küdüs'ün diyetidir
Ankara diz çök denen milletin ayağa kalkışıdır
İstanbullu bir medeniyetin gurbetten bakışıdır
Tuna boylarındaki ordunun yaralı neferidir
Gazi milletimin Ankara son büyük seferidir
Kınına zorla sokulmuş bir pusattır Ankara
Mazlum milletler için son fırsattır Ankara
Sanma ki bu filmin Ankara son sahnesidir
Bizim duruşumuz da yürümek hamlesidir
Öyle bir millet ki yüz on iki devlet kurmuştur
Yıkılmamıştır da kahpeliklerden yorulmuştur
O yorgun milletimin Ankara nefeslenişidir
Ordunun yeni sefer için baharı bekleyişidir
Ümitlen, böyle yıkılmak da neyin nesidir
Durmak da yolculuğun bir merhalesidir
Yorulmuşsak yorulmak da gazilerin hakkıdır
Onların savaş dediği bize sanki kılıç şavkıdır
Biz ki Varna’da ordu üstüne ordu kurmuşuz
Durmazmışız da “el aman” denmiş durmuşuz
Güç yetirilmez bir yiğide hep beraber vurdular
Çanakkale’de durmadılarsa, Sakarya da durdular
Türkde devlet çatı, millet onun ana direğidir
Devlet kurmak dedikleri bizde ata mesleğidir
Savaşta bile kural olur, masum cana kıyılmaz
Ankara bir fikirdir, fikirler bombalarla yıkılmaz
Biz yedi düvel bir vurmuş da diz çökmemişiz
Aslansak,aslan gibi yaralıyken de kükremişiz
Bizde toprak vatan toprağıysa koklaması bile haktır
Kızıl bayrağın rengiyse ona bakmak bile sevaptır
Bu hakla batıl arasında kapanmamış bir hesaptır
Türk milleti var oldukça zulüm kazanmayacaktır
Biz öyle bir milletiz ki ölümden de pusmayız
Dirimizi sustursanız bile ölümüzle susmayız
Nuh Üstün