Son Senfoni

Acıtmayacaksın artık kalbimi

Susmayacaksın dudaklarımda

Elimde kalan tek resim senindi

Bakmayacaksın yüzüme devrik gözlerinle.

Şaibeliydi haykırışlarım

Endişeliydi süzülüşüm

Sislerin ardından tomruk tomruk güneş yağıyor tenime

 Parçalı kusurlu susuz bir damlaydı gözlerindeki merhamet yaşları.

Kemanın son nihayetiydi vedasal notalar damlarken senfonimde

Işığın  yansıması gibiydi aşkının cılız ışıltısı.

Sadakat gibiydi suyun üzerinde yayılan ince dalgalar

İnceden kalına kızıldan karaya

Senden nefrete

Nefretten yüzü  koyun haykırışlara

Ak gerdanında umut yutkunan bahtsız çalıkuşuna.

Sırtımda, debelenen  bir   gökyüzü taşıyorum

Omuzlarımdan parmak uçlarıma kadar susuyorum nefes almadan.

Yandaş arıyorum acılarıma

Sükunet  bekliyorum  tecellilerime

Dalgaları kudurtuyorum gözbebeklerimde

Kayaları dövüyorum içimden sevişir gibi.

Yakamoz  bekliyorum   kollarım açık

Seher vakti gibi yoz çakıyorum, yıldızlara uzanana kadar niyazım.

Of  diyorum daha ne  diyeyim ?

Senden bana

Benden sana

Kuduruyorum, yırtıyorum  duvarları.

Arıyorum o günleri

Öpüyorum

Senden kalan

Kuruyan,

Kanayan ,

mor gülleri...