Sonbahar ve hüzün

Yel eser yüreğime hüzünlenirim bazen yine

Uzaklardan duyarım çığlıkları yankılanır gönlümde

Her geçen an asla geri gelmeyecek artık inan

Özlerim geçmişi , başımı çeviremesem de geriye

Yanar içim, sesi kulağım da çınladıkça, içim burkulur

Gözlerim kamaşır o yari hayalimde gördükçe..

Hasretim, hasretim nefesine alıştım acıları sindirmeye

Biçare yalnızlığım yara olmuş inleyen gönlüm de

Avuturum kendimi yağan yağmur batan güneşle

Hançer gibi batsa da yüreğime

Bekler dururum hep düşünürüm

Acaba bir gün geri gelecek mi diye..

Bak bir gün daha geçti sensiz yine

Olmuyor artık bahar, düşen yapraklar gelmiyor geri

Gelecek bahara çıkacak mıyız kimse bilmez kaderi

Resimler de kaldı artık renk renk güller

Rüzgara esir olmuş sararmış yeşillikler

Yağmurda sırıl sıklam olmuş acılar

İçime akıttığım gözyaşları ile beraber

Bir sokak ışığında gölgem vurmuş yerlere

Umutlar geride kalmış yorgun ve bitkin

Ellerim cebimde ilerliyorum yine meçhule