Sonradan anlarsın…

Mevsimin, aşkın,  umudun ve ömrün ilkbaharları, nasıl hızlı geçer anlamaz insan.

Ya amansız soğukla karşılaşır ya da yakan sıcaklarla.

Tam da biten baharları unutmuşken, beklenmeyen bir anda , zamansız bir baharda buluverir kendini.

Bazen bir ay  sürer o bahar,  bazen bir kaç gün,  bazen de kısacık bir an.

Ne kadar süreceği belli olmayan yalancı baharlarda tomurcuklanıp açmaya çalışır, yüreğinin bahçesindeki güller.

Ama haberi yoktur gerçek mevsimin, bahçendeki  goncaların varlığından.

Ruhundaki sıcaklığı soğutur tenine değen ayazlar.

 Korunamaz goncalar ayrılığın kışa dönen soğuklarından.

Ve en çok, açmaya çalışan çiçekleri yaralar bu zamansız baharlar.

Sonradan anlarsın, açmadan solarsın.

*
Aralık 2012 / Kurşun