Sonuncu Hikayenin Sonu

Üşüyordu. Kalkıp pencereden baktı. Dışarısı ömrün son demi kadar karanlıktı. İhtiyar bedeni yine titredi ve yatağa uzandı sızı içinde. Bir yerlerde akan bir kanın gölgesiydi sanki gece.

Yorganı çekti. Ateşten yanıyordu gözleri. Yağmur sesi kendisini yıllar önce terk etmiş bir huzuru çağırıyordu kulağına. Ve “ne olur bu yağmur sesi dinmesin Allahım” diye fısıldadı. Gözlerini kapadı.

Karanlığın içinde bir karanlık almıştı şimdi onu. Bir hummalı uykuya daldı. Ve sabaha karşı günün ilk ışıkları belirmeden önce öldü.

a.b.