Sözün sustuğu anlarda

Bir Dize Düşmüyorsa Yalnızlığıma....

Nefesine yabancı bir bebek gibi
“Düşüyorum Zeynep Kamil’den”
“Kadıköy’ün avuçlarına”
Ve bir bebek gibi büyüyorum
“Kuşlar ve düşler”in kanatlarında
Kaç gün geçiyor,
Kaç gece yitiriyor kendini bilmem
Önünde mi, ardında mıyım zamanın?

“Hazır rüzgar da varken”
“Aynalı şiir”ler yazıyorum
__________suların aynasına
Ve;
“Bir imge düşürüyorum...” dudaklarımdan
Tut diyorum, yakala...!
Ve “Sakın Düşürme...! “

Terliyorum Temmuz sıcaklığında,
Ağustos güneşinde üşüyorum
Ve sanrılar içinde haykırıyorum
_________________çığlık çığlığa
“Bu ateş daha ne ki...? “
Dilerseniz isyan deyin adına...
“Çırağan’da çerağını yakıyorum gözlerinin”
“Tutuştuğuna göre içimde sular”
Herhalde “İstanbul yanıyor içimde..”

Şiiristanımda geziniyorum
“Şuramdalığını” alıp “sol yanıma”
Kah ağlıyor, kah üşüyor dallarım.
Bir bakıyorum;
“İncisi” oluyorsun “içimin”
“Gönlümün istiridye kabuğundaki”
Bir bakıyorum;
“Gözlerimde İstanbul tütüyor
Burçlarında sen...”
..........
Tam “ben yokum artık, biz varız “ diyeceğim,
“Bir güz yağmuru düşüyor saçlarına”
“Adını koyamadığım..” hala...!

________________________________________________
Meseldir, nasibi kesilen yahudi eski defterleri kurcalarmış..
İlhamı kesilen şair de; iner şiir bahçesini dolanır-mışşşşş...
Bir buket şiir işte bahçemden derlenmiş...