Şüpheciliğin dayanılmaz hafifliği

Toplumumuzu yakından incelediğimizde bir güven bunalımı ile karşı karşıya kalmaktayız. Herkes birbirine karşı şüphe ile bakmaktadır. Aynı apartmanda yaşayan insanlar birbirlerinden şüphelenmekte, acaba bana bir zararı dokunur mu diye derin derin düşünmektedirler. Selamlaşmayı bıraktık artık. Selam verdiğimizde karşımızdaki kişi bize şüphe ile bakmakta, acaba bana neden selam verdi diye garip bir düşünceye daldıkları hissedilmektedir.

Kişilerin birbirlerinden şüphelenmeleri toplumumuzun birbirlerinden ayrılmasına, insanların birbirlerinden uzaklaşmasına neden olmaktadır. Eskiden köylerde ve şehirlerde yaşayanlar birbirlerini tanırken, selamlaşırken, aynı sokağı paylaşırken mutluydu. Birbirlerinin hal ve hatırını sorardı. Günümüzde ise insanlar birbirlerinden kaçmaya başladı. Yaşlı bir teyzeye taşıyamadığı yükünün taşınması konusunda size yardım edebilir miyim? diye sorduğumda, yüzüme bile bakmadan kaçar adımlarla yanımdan uzaklaşması hem moralimi bozdu. Hem de beni çok üzdü. Eve gidene kadar neden diye kendime sorup durdum. Evet neden? İnsanların birbirlerine olan saygı ve sevgileri yok oldu.

İnsanlara olan güvenimizin tekrar geri gelmesi için neler yapmalıyız? Birbirimizden şüphelenmeye ne zaman son vereceğiz? Birbirimizden şüphelenmemizi gerektiren davranışlarımıza ne zaman son vereceğiz? Ve en önemli soru ise " Ne zaman kardeş olacağız?"

Bu büyük sorun bir, iki kişinin sorunu değil; bütün toplumun sorunu .Herkes üzerine düşen görevi fazlasıyla yapmalıdır. Haydi ne duruyorsunuz. İlk olarak kendimizden başlayalım. Ne dersiniz?