Sürüklenmeler

Ne kadar tatlı bir tedirginlikti

Dalgın gülümsemelere teslim halimiz

Peşimizde bir gölgeye

Gerek duymadığımız anlarda kalmışımız

Yalnızlık tadı doyulmaz bir ayrılık

Ayrı ayrı kendi içimize kapandığımızda

Gönlü yaralılar gibi sevmek ve sevilmekten

Ne kadar da korkmuşuz

İç gözlerimizin gördüğü görüntüler

Tükenmiş dünyamıza ait

Tufandan önceki

Kalıcı olmayacak görüntüleri

Boyamak kim ister

Ateş kusan dağları

Bize benzetirdik

Karanlık bir yangın yeriydi gezegen

Yer çekimine meydan okuyan

Gövdemizin dışına çıkıyorduk

Geçmişin sisli gölgeleri içimizden geçiyordu

İnsani yanımızı gizleyerek

Zamanın hızına karşı

Hayatın kısa oluşu

Çok büyük haksızlık

Anladığımızda bitiyordu

İnsan sevdiğini

Sevmenin en yüksek noktasındayken

Yitirdiğine çektiği acıyı yüceltir

Mumyalanmış

Yarım kalan aşklar

Hiçbir bitiş sürüncemede kalmamalı

Aniden, keskin ve sürüklemeden

Bir vuruşta yere yığacak kadar acımasız olmalı

Önder Karaçay

kategoriden rastgele blog getir

Okunması için değil dokunması için yazıyorum. Önder Karaçay ..