- Kategori
- Şiir
Susmak
Çocuktum,ufacıktım
annem hep , derdi bana
hep sustum yani dilsizleştim o günden sonra
söylenecek sözümün çokluğuydu beni disizleştiren
aslında sözümün taş gibi ağırlığındandı dilsizliğim
başka hiçbir şeyin suskunluğuna benzemez taşın suskunluğu
ağırdır,ezilir kalırsın altında
dilin düğümlenir hem de haksızlığın kördüğümüyle
artık taşın yerini almıştır dilsizlik
ve dilsizliğinin kavurucu ateşinde çığlığın yükselir yana yana
usundan geçer birer birer acımasızca öldürülenler
bir öncekinin acısını katmerleştirir her ölüm
ve karanlıklar ok gibi batar gözlerine
cinayetler kuşatır seni ve dile gelir acıların
ve sınırları çizlir özgürlüğün
artık yüzmeye başlamışsındır kan gölünde
ve senin de adın yazılmıştır faili meçhuller listesine