Kalleş

Basma perdeli, toprak damlı, gecekondu, tek odalı,

Tıp, tıp damlar, yağmur suları,

Orada,burada tencereler, leğenler,

Koştur, boşalt bir hengâme,

Sık sık yaşanır bunlar, aynı terane.

Kalorifer ısıtmış,saray gibi odanı,

Yatağın rüya dolu, mutluluk sarmış her yanı.

Sen zengin olmuşsun,

Ağam, paşam bir tane,

O perişan, kimsesiz, gönlü ölü, virane,

Çöplerden toplanan kuru ekmeği yerken,

Pasta, börek olduğunu düşler misin?

Dudaklarında acı bir tebessüm, ağlar mısın, güler misin?

Nereden bileceksin,

Yokluğu, acıyı, kederi,

Bu yoksulluk, bu sefalet fukaranın kaderi.

Gel değiş…

Acılarla dolu yaşamı, mutsuzluğu, yalnızlığı,

Belki hırsın,

Doyumsuzluğun,

Yok olur gider,

Sahtekârlığın cihana bedel.

Yiyelim, içelim diyorsun,

Zenginliğin deryasında, sarhoş oldun yüzüyorsun.

İçmeye ne gerek var?

Bu karmaşa içinde kişiler oldu bir hoş,

Zaten gönüller sarhoş.

Fani dünya böyle işte,

Her kişi payına düşeni yaşıyor,

Kimi aş düşlüyor, kimi daha kaymaklı bir iş,

Kimisi de zengin bir eş,

Yaşam acımasız kardeşim,

Kalleş mi kalleş!

NAHİDE ÇELEBİ

25 Ekim 1996 Washington DC.