Tanrım bu bir devlet mi, yoksa döv(let) mi!

Bu ülkede neler oluyor?

Kimse kimseye bir şey sormuyor. Kimse kimseyi dinlemiyor, herkes kafasının dikine almış gidiyor. Herkes ideolojisini, alışkanlıklarını saplantısını bir başkasına saplamaya çalisiyor. Herkes elinde kazmayla, sonunda kendisinin de içine düşeceğini bile bile bir diğerinin kuyusun. Herkes en doğru benim doğrumdur diye bir başkasının boynunu doğrultmasına dahi izin vermiyor. Herkes kendi geçmişinin kinini, intikamını, nefretinin tohumunu kusarak geleceğin zehir tarlalarını ekiyor. Herkes pusuya yatmış menfez gerisinde bir başkasının menzile gireceği anı bekliyor. Korku, şiddet ve entrika ile herkes birbirini sindirmeye çalisiyor. Herkes dümeni kendi tarafına kırıp, kendi karasına vurmaya çalisiyor. Herkes kendine yontmanın dayanılmaz gücüyle sonunda herkesin tutunmak zorunda olduğu en temel değerleri kuşa döndürüyor. Herkes birbirine dolaplar çevirmeye, birbirinin başina çoraplar örmeye çalisiyor. Herkes kendi borusunu öttürerek bir diğerinin böğrüne ot tıkamaya çalisiyor. Fırsat benim fırsat mantığı ile fesatçılık, fersah fersah cirit atıyor ülkede. Herkes aklının yetmediği noktada bir diğerini en ince noktasından vurmanın dayanılmaz noksanlığı içinde nokta atışları yapıyor. Birinin diğerine karşi beyinsel konularda mücadeleyi göze alamadığı alanlarda hemen arakadan dolanıp bel altına inmeye çalisiyor. Ranta konma söz konusu olunca adalet, hak, hukuk, hakkaniyet ilkelerini iliklerine kadar kurutmak herkesin temel ilkesi haline geliyor. Beyin denilen organa henüz el sürülmemişken bel altı organlarının ellenmedik, didişmedik, yerinin kalmadığı bir ülkede yaşiyoruz.

Bu nasıl ülke? Sanki hiç birlikte yaşamamışız! Sanki gelecekte hiç birlikte yaşamayacağız! Sanki hiç birlikte savaşmamışız! Sanki hiç birlikte korkup, sevinmemişiz. Sanki tasada, kederde ,sevinçte hiç ortak duygularımız olmamış! Gerçekten büyük şaşkınlık ve keder içindeyim! Sanki her birimiz başimızın çaresine bakmak ve yaşamak için bir diğerini boğazlamak zorunda olduğumuz ormana salınmış mahluklar gibiyiz.

Bu nasıl devlet? Herkes kafasındaki taşi gelişi güzel bir başkasının kafa tasına dizmeye çalisiyor. Unutmayalım ki, bugünü kurtarmak için, geleceğin gözden çikarildigi bir ülkede kimsenin yarını yoktur. Düşünce, söz, niyet ve eylemlerimizle Her ana bu ülkenin geleceğini inşa ediyoruz. Ve tarih bize şunu ögretmistir ki, herkesin kafasına göre ördügü duvarın altında hep birlikte kalmaktan hiç kimse kurtulamamıştır.

(m.ali şirin, tarih ögrt)