Tefrika romanım"son sayfa" 1.bölüm

Nasıl anlatsam bilemiyorum.!

Herkesin anlattıkları başka benim anlatacaklarım ise bambaşka bu bambaşka sandıklarımı biriktirip birleştirip akıl sandığıma kaldırırım. Hayır artık akıl sandığıma sakladıklarımı birer birer, çıkarıp rahatça anlatıp o küçücük kutuya koyduklarıma her hatırlanışta; sızıdan mütevellit daha derine itmek yerine, bir lahzada olsa; nefes aldırmak istiyorum.

Çok derinden bir oh çekebilmem için bu hareketim elzem.Yürek hoplatmanın sevinci, yüzüme yayılırken beynimde ki hücrelerin neleri emrettiğini beni nerelere, istemesem de götürdüğünü bilesiniz.

Belki bu olanlarda suçum yok !belki de olur ya ben başka bir benle çatışıyorum, birisi seven ihtiraslı , saçının telinden ayak baş parmağının ucuna kadar aşık ve de deli, veya düşünün beklide aptal.!Duygulara zincir vurmak kimin haddine benim mi.*?

Ben orta boylu, iri simsiyah gözlerin uzak duran bukleleri zincir misali uzun saçlar , kakülleri arasından kızarmış minicik öfke soluyan burun, ısırmaktan kızarmış bi o kadar ıslak çatlak dudaklar , yakası açık az buçuk yırtılmış bilmem ne malı çekiştirilmekten yorgun buluz.ben buradayım diyen mermer renginde teni az heyecanlı lastik top gibi inip kalkan görünen tek meme .Etekleri hayli uzun dönünce başı yana düşer hep ben diyen soran bakan mührü siyah gözler üşüdümdü ne az azgını açıp esnediğinde düzgün dişler.

Baharı çok severim ahhhhhhh…..!bahar, , yüreğimde hep kıpır kıpır, başka mı bir de sevdiğim .Öğle uzaklarda değil yüreğimin saklı köşesinde bazen yamalı bohça gibi açar, bakar coşar , ağlarım, hem tatlı hem acı ne de zor.Tatlı ile acıyı dilinizin üstüne koysalar, nasıl çevirir insan, işte insanoğlu içinde çok olanı kırım kırım, göstereni mi? ne içi zücaciye dükkanı sanırsın. Şimdi yüreğim ağır çalışan motor sanki