Tekel işçilerine saldırı ve dayak...

Ankara, Türkiye’nin Kalbi!

Şarkısı bile var:

Ankara Ankara, güzel Ankara
Seni görmek ister her bahtı kara
Senden yardım umar her düşen dara
Yetersin onlara güzel Ankara

Demek ki, Ankara, “bahtı kara”, "dara düşen”, “yardım uman” insanların sığındığı kentti. İşte, Tekel işçileri de bir umutla tuttular Ankara’nın yolunu. Çünkü Ankara, çözüm arayanlar için “son durak”tı! Milletin vekilleri Ankara’da Meclis’teydi . Denmiyor mu, istifa eden DTP’li milletvekillerine ,“Çözüm yeri Meclis’tir.” diye?

*****
Gel gör ki, Ankara da değişmiş!

Ankara, o şarkıdaki niteliklerinden uzaklaşmış!

Bunu ne bilsin, ekmek derdinde olan Tekel işçileri!

Onlar, “hak aramak” için tutmuşlar Ankara’nın yolunu.

*****

Tekel işçilerini Ankara’da “soğuk” bekliyordu!

Tekel işçilerini Ankara’da başka bekleyen “şey”ler de vardı:

Cop!
Biber gazı!
Basınçlı su!
Yerlerde sürüklenmek!

*****
Ankara, çözüm arayanlar için “son durak”tı!

Tekel işçileri “son durak”ın “sorunları çözme”, “hak arama” yeri olmadığını anladılar.

Bir “şey”i daha anlamış olmalılar:

“Hak aramak”, “derdi ekmek olmak" suç!

Tekel işçileri suç işlediler!...

*****
Tekel işçilerinin elinde neler yoktu?

Taş!
Sopa!
Motolofkokteyli!

Ya elleri, Tekel işçilerinin elinde olmayanlarla dolu olanlar?

Ya onlar?

Deniz Baykal, duymuş olmalı ki, “İşte yanıtı!” der gibi:

"PKK gösterisine hoşgörü, ama demokratik hakları savunanlara saldırı ve dayak."

*****
Ankara, çözüm arayanlar için “son durak”tı!

Tekel işçileri için de öyle!

Tekel işçilerinin elleri boştu; dudaklarında bir türkü olabilirdi:

Sigaramın dumanı yoktur yârin imanı..