Tekel işçisi; "Asıl açılım burada!"

Ankara Sakarya’da omuz omuza vermiş Tekel işçilerinin direnişlerini sürdürdüğü çadırlarda kararlılıklarından asla taviz vermeyen yüzlere tanık oldum bu gün.

KESK’in işçilere destek için kurduğu çadırda Ankara Eğitim Sen 4 Nolu şubeden arkadaşlarla nöbetteydik. Çadırlar sürekli Ankaralı emekçi dostlarının destek ziyaretleri için uğrayanları ağırlıyor. Her türlü gereksininler dayanışma ile karşılanıyor. Siyaset sahnesinden politikacılar, vekillerde sürekli destek ziyaretleri yapıyorlar.

Bu gün haberlerde bir çok işçinin kıdem tazminatlarını çektiklerine dair haberler izlediniz. İşçilerden habersiz hesaplarındaki paralar fonlara aktarılmış. Yargıya gideceklerini söyleyerek durumu protesto ediyorlar.

Öğle saatlerinde açlık grevinde bulunanlardan sekizinci kişi ambulanslarla hastaneye götürülerek tedavi altına alındı.

Yine bu gün açlık grevine başlayanların adları okunarak alkışlarla eylemlerine başladılar.

Tokat’lı işçiye “Kullanıldığınız” söyleniliyor, ne diyorsun diye sordum. “Hocam biz ekmek derdindeyiz, bak buraya memleketin her yerinden emekçiler bir oldular. Asıl açılım burada. Özlük haklarımızı elde etmek için mücadele ediyoruz.”dedi.

Öylesine içleri dolu ki bir çırpıda ”Biz televizyonlarda, gazetelerde bize bu gün destek olanlara resmen solcu diye küfrediyorduk. Kominist bunlar diyorduk. Ama gel gör ki bize şimdi destek veriyorlar. Bak şu geçen MHP milletvekili Oktay Vural, bu duruma gelmemizde onların attıkları imzaların payını unutabilir miyiz. Neyse… Şu elli dört gündür yaşadıklarımızı çuvallar dolusu kitap okusak öğrenemezdik.Burada kimin işçiden emekçiden yana olduğunu öğrendik. Bakın şu soğukta çektiklerimize. Birileri istese de bizi inanmadıkça burada tutamaz.

Çankaya Belediyesi, buradaki esnaf ellerinden geleni yapıyorlar. Onların desteği olmasa direncimiz bu denli olamazdı.” diyor.

Ankara soğuk, çadırların önünde iğne atsanız yere düşmeyecek denli kalabalık. ÖDP sürekli sıcak çay dağıtıyor. Çadırların içerisinden söylenen türküler sokaklara taşıyor. İzmir çadırının üzerinde “Gavur İzmir burada.”yazıyor. Denizli çadırında türküler söyleniyor. Her ilin neredeyse birer çadırı var…

Tekel direnişi süresince tanışıp nişanlananlar bile var.

Çocuklarının ismi şimdiden belli; kız ya da erkek adı; Eylem!

Çadırda sohbet koyu...

Bazı işçiler Türkiye Kamu SEN’in astığı pankarta kızıyor.”Kendileri yok dövizleri var, dün biz mitingdeyken asmışlar.. Ramazanda din sömürüsü yapıp çadır kuranlar yok!”Bir diğeri söze karışıyor;”Aman dokunmayalım kalsın, biz burada bir çiçek bile koparmadık. Kimseye zarar vermedik, belki yüzleri kızarır.”diyor.

Varilden bozma sobaya odunlar atılıyor. Oturanlar yeni gelenlere yer veriyor. Televizyon kameraları dolaşıyor. İşçiler röportaj veriyorlar... Biri "STAR televizyonuna her şeyi anlattım diyor. Ölmek var dönmek yok! Biz işçiler haklıyız, kazanacağız!”

Akşam çöküyor Ankara’ya. Soğuk iliklerine işliyor insanın. Nöbet değişimleri yaşanıyor. Artık bende ayrılmalıyım, çocukları sinemaya götüreceğim. Bu günlerde neredeyse kapalı gişe oynayan AVATAR filmini izlemek istiyorlar. Film hakkında eleştiriler muhtelif. Kimi işgale, emperyalizme karşı yönünü öne çıkarıyor. Kimileri yerden yere vuruyor. İzledikten sonra izlenimlerimi mutlaka yazarım. Aslında öyle çok yazmak istediğim konu var ki. İnsan yetişemiyor.

Bu gün direnen Tekel işçilerinin kararlılığını görünce gerçekten bu ülkede bir şeylerin değişebileceğine olan inancım pekişti.

Ankara’da buza kesmiş gece,

Şafağında tomurcuk;içinde bahar saklı…

Necati TÜFEKCİ 05 Şubat 2010 ANKARA