Temizlik eğitimden gelir

Rahmetli anam evimizin avlusundaki çeşmeden avucuna suyu alıp yüzümü yıkarken bas bas bağırır ağlardım.

Sus ! Kara eşek ! Yüzünün kiriyle mi dolaşacaksın ?” diye azarlayarak yüzümü yıkadığında henüz 4-5 yaşındaydım.

Fakat ağlamamın nedeni, temizlikten kaçmak değil, çilekeş anamın toprakta nasırlaşmış elleriydi. Elleri körpe yüzümü çalı gibi çizer ben de elinden kurtulmak için ağlar, sızlardım. Burnumu da bir güzel sıkıp temizledikten sonra yüz yıkama merasimi biterdi.

Bu gün “İyi ki yüzümü yıkamış, iyi ki canımı yakmış.” diyorum. Çünkü hayatta şunu öğrendim ki, önce zorla, sevmeyerek yaptığınız bir iş, sonra eğitim ve dolayısıyla da alışkanlık halini alıyor. Ünlü Fransız denemecisi Montaigne’nin bu konuda “Alışkanlık” yazısını okumanızı öneririm.

Dedim ya, anam sağlığında bana temizliği aşıladı. Şimdi işten gelince elimi yüzümü hatta ayaklarımı yıkamadan asla sofraya oturamam. Alışkanlık işte.

Anam beni tarla tapan işinde pişirdi, sözüm ona sıkıp suyumu çıkardı. Şimdi bir ağaç ve doğa dostuyum. Diktiğim ağaçları rüyamda görürüm ve hafta sonları bu dostlarımı görmeden, onlara bakım yapmadan duramam.

Atatürk sevgisi konusunda da aynısını yaşadım desem yalan olmaz. Kimse bana zorla “Atatürk’ü sev.” demedi ama İyi ki okulda, ailede, askerde Atatürk sevgisi almışız ve bize aşılanmış.

Eğitimde yumurta çalan çocuğa “İyi yaptın.” derseniz, tavuk çalar ama kötü yaptın deyip tenkit ederseniz bu davranışından zamanla vazgeçer.

Sonuç olarak şunu belirtmek isterim ki “Temizlik imandan gelir.” Ancak bu inancı, imanı sağlayan küçük yaşta ailenizin size verdiği köklü eğitimdir.

Çocuklarınız zorlansa da temizlik eğitimini küçük yaşta vermeyi asla ihmal etmeyin.

Pırıl pırıl yüzler ve yürekler görmek dileğiyle.