Teraziler

Masumiyetleriyle dünyayı kirlerinden arındıran bebeklerin ruhlarına, vicdan olgusunun nakış nakış işlenerek büyümesiyle ' Terazilerle Hayat' döngüsü başlar. Kiminde devasa, kiminde küçük ama kapasitesinin çok çok üstünde, kiminde çıkarlarını kamufle edebilecek kadar, kiminde gizli varlığıyla hayat bulup gerçekte görünmeyen teraziler; vicdanlara rahat uyuyabilme lüksünü sağlamak için nöbet tutar. 

Ruhuna vicdanı işleyebileyecek kadar olgun bir aileye sahip olmak, birçok insan için lüks belki de. Hayatı kendisine aile edinmiş, rehberi sokaklar olan ve kalbinin sesiyle güzellikleri kendisine aksesuar yapmayı başarmış; 'Azim Abidesi' insanların terazileri adaletin temsilcileri olsaydı keşke. Dünyayı terazileri şaşmış, kefeleri başkalarının hakettikleriyle dolmuş insanların yönetmesiyle adaletini kaybeden hayattan, hakettiklerimizi vermesini beklemeden ölmeyi öğrendik. 

Biz küçücük terazilerimize kalıplara sığmayan vicdanlar yerleştirmeye çalışırken, doymayan nefisler kocaman  terazilerine dünya kadar çalıntı hakları sığdıramadılar. Çünkü ' vicdan' ruhu doyurmaya yetebilen tek duygu iken, onlar kendilerini bundan mahrum bırakmayı seçtiler. 

Haketmediklerini yaşamak ya da başkalarının haklarını gasp etmek, insanın içindeki kötülüğü tatmin etmeye yetmez. Kötülük beslendikçe daha çok acıkan doyumsuzluk timsali iken, iyilik yetinme sanatıdır. 'Kanaat etme' nin sanatsal tatminine erişemeyen insanların aşkları, emekleri, sevgileri, malları, mülkleri çarçur ve bu uğurda vicdan sahibi gönülleri heba etmesi bu dünyanın kaderi. Biz küçük terazilerimizle yola çıkıp, dünyanın kaderini değiştirebilecek güce sahip miyiz? Kötülükler tek başlarına bile tüm iyilikleri yok edebilecek kudrete sahipken, tüm kötülükleri yok etmeye muktedir bir iyilik için gönüllerin birleşmesi dileğiyle...