Tesadüf (2)

Sabah oluyordu, genç kız bir rüyadan uyanıyormuş gibi etrafına uykulu bir gözle baktı, daha gün ışımamıştı. Hemen annesinin yanına gitti.

Bir çok hastanın bulunduğu büyük bir oda da annesi yanında ki kadınla konuşuyordu. Annesinin daha iyi olduğunu görünce rahatladı çünkü bir çoğunun ameliyatı zor geçmişti.

'Yaşam' dedi kendi kendine ve haline şükrediyordu.

Karşı ki yatakta yatan kadının durumu ağırdı, karnının üzerinde kocaman bir kum torbası vardı ama sürekli gülerek bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Böyle bir durumda bile hayat doluydu.

Sabah olmuştu, görevliler kahvaltıları getirmeye başlamışlardı.
Aceleyle kahvaltı tabağını aldı, annesine bir an önce yemeğinini yedirmek zorundaydı. Çünkü işbaşı saati yaklaşmıştı, bakıcı kadının birazdan gelmesi gerekiyordu.

Birden telefonu çaldı, arayan o adamdı. Sabahın erken saatinde annesinin nasıl olduğunu soruyordu.

Genç kız çok heyecanlanmıştı.

Hemen kendini toparladı ve ameliyatın nasıl geçtiğini adama anlatmaya başladı. Annesinin durumu çok iyiydi, iyileşecekti.

Adam sevindiğini söyledi ve genç kıza bu akşam bir iki saat müsait olup olmadığını sordu.

Genç kız şaşırmıştı, adamın söylediklerini soluk almadan dinliyordu.

‘Anneme gündüz bakan kadını birkaç saatliğine çağırabilirim’ diyebildi sadece.

Bunu nasıl söyleyebildiğini anlayamıyordu ama o adamı tekrar görmek istediğinden emindi.