Tezkere, demokrasi, düşünceler...

Önümüzdeki haftanın gündemi tezkere. Bana göre sadece Irak için değil içerde de sıkıyönetim dahil çözümler gündeme gelecek.

Mecliste görüşülecek ve karara bağlanacak. Görünen o ki seçimden önce askerin ısrarla istediği yetki, şehit cenazelerinin çoğalması ve kamuoyunda tepkilerin yoğunlaşmasından ötürü şimdi verilecek..

Anlamadığım şu:

Bu kadar her şey ayan beyan yapılırken yapılabilecek bir operasyon olumlu sonuç alır mı? Yirmi dördüncü kez girişilen operasyon bu kez başarı getirebilir mi? Çekimserim bu konuda. İşe yarayacağını düşünmüyorum. Sorun sınırlarımızın içinde çözülmeli. Ancak sıcak takip dediğimiz meşru hakkımız sonuna kadar kullanılmalı ve gereken yapıldıktan sonra kamuoyunun haberi olmalı. (Irak ile yapılan anlaşma ile bu hakkımızı da Irak hükümetinin insiyatifine teslim ettik ya neyse…)

Diğer taraftan Başbakan'ın ABD'ye yönelik sert açıklamaları beni tatmin etmedi. Asarız keseriz, gireriz diyor da, geçmişte yani seçimden önce neredeydiniz diye sormazlar mı adama. Veya elektrik Türkiye’den, benzin Türkiye’den, çimento Türkiye’den… Uzatabiliriz. Samimi isek sınırı kapatalım istenilen sonucu alırız. Yoksa geçici çözümler ile havanda su dövmekten öte gidemeyiz.

Ciddi hükümet gerekeni yapar! Vatan mevzubahis olunca Irak’tan gelecek üç beş kuruşun hesabı yapılmaz…

Şehit cenazelerinden sonra kükremek kamuoyunu geçici olarak tatmin edebilir ama çözüm değildir. Hala bu kadar kükremeden sonra araya ABD’nin gerekeni yapacağına olan güvenini saklı tutan Başbakanımız beni ikna edebilmiş değil.

Bir diğer taraftan ise DTP’nin tavrını açık ve net olarak ortaya koyması gerekir. Tarih zor zamanlarda doğru karar alanları yüceltir. Terörü, örgütü lanetleyip; kamuoyunda DTP’nin terör örgütü ile çakışan izdüşümünün değişmesi için gerekeni yapmalıdır. Daha dün ölen yazar Mehmet Uzun şiddet ile hiçbir şeyin çözülemeyeceğini defalarca yazmış ve söyleşilerinde kamuoyu ile paylaşmıştır.Samimi görüşleri şiddet isteyenlerin tepkisine neden olmuştur.Tehdit edilmiştir.

Bir elde silah barış istenemez.Barış için, demokrasi için silahların terk edilmesi gerekir. Kandan beslenen şövenizm bu coğrafyaya yarar getirmedi, getiremez, aksine eksiklerine rağmen kör topal işleyen demokrasimizi nefessiz bırakır.