Tipik Türk Erkeği...

Bazen bizim erkeklerimiz ve diğer ülke erkekleri hakkında konuşuruz dostlarla. Hatun kişi olarak söz aldım bir sohbette. Kişisel tercihim bizim erkeklerden yana. Özellikle gençlerden karşı çıkanlar oldu ama fikrimde ısrar ettim.

40 yaşında hayat daha bir demini alıyor tabii.

Genel olarak bizim Türk erkekleri maço biraz. Yetişme tarzına, eğitimine göre maçoluğun derecesi belki değişebilir. ''Maço'' deyince öyle kaba, ruh hastası, şiddet yanlısı tipler değil benim aklıma gelen. Maalesef her türlü cahilliğin ve şiddete eğilimli olmanın kılıfı da maçoluk.

Kadınına sahip çıkan erkek maçodur benim için. Geldiğine, gittiğine, eteğine, bluzuna karışan adam da maçodur. Karışması kötü mü? Neden kötü olsun ki? Bana karışmıyorsa umurunda değilimdir diye düşünürüm, ilgisiz adamı da ben istemem.

Sonra yolculuk meselesi var. Bizim erkeklerimiz mümkünse kadınını gideceği yere kadar kendi götürür ve dönüşte de yine kapıdan alır. Kadının tek başına bir yere gitmeyi beceremeyeceğinden değil, ''etraftan sataşan olursa'' diye düşünür. Okumuşu ile cahili arasında bu konuda da bir fark göremedim bu zamana kadar.

Kıskançtırlar. Tül perdenin hafif aralık kalması bile kavga sebebi olabilir bazen. İstemezler mahremlerinde yabancı bir göz izi.

Kahve muhabbetleri, maç günleri, akşamcılıkları bizimkilerin genlerine işlemiş. Yurtdışında kahvaltıda beyazpeynir aranıyor en moderni de.

Türk erkekleri sert görünür. Oysa çok romantik, yumuşak kalpli, duygusal ve düşünceli koca bebekler hepsi. Yetişme tarzı nedeniyle bu yönlerini göstermiyorlar ama kadın kısmı ''bilir'' bu hallerini. Eğitim, yetişme tarzı yine ve aile ortamı nedeniyle duygusal yönlerini gizlememesini öğrenmişleri de maçoluklarını rafa kaldırmaz.

Bizim erkeklerimiz cahil, kaba, vs. vs. deniyor bazen. Ama her toplumun içinde var böyle tipler. Bir erkek sadece ''Türk'' olduğu için bu genellemeye nasıl uyabilir ki? Yok mu Avrupa'da ve Amerika'da da böyleleri? Türk olmamaları nazik, eğitimli, kültürlü olmaları anlamına gelir mi? Aileden alınamayan bazı şeyleri insana milliyeti vermez ki.

Erkek doğası sahip çıkmaya, kıskanmaya, sakınmaya, korumaya programlı. Dünyanın her yerindeki erkeklerde de aynı bu duygular. Ama eğitim, kültür, yetişme tarzı, gelenek ve görenekler bazı özellikleri sivriltiyor bazılarını da yumuşatıyor. İngiliz, Alman, İtalyan, İspanyol erkekleri de kendi kültürlerine göre yine maço. Kadın, seçim yaparken kendi kültüründeki erkeklerin özelliklerine sahip erkek seçiyor. O seçtiği erkek de yine aynı erkekçe ilgiyi kadınına gösteren erkek oluyor. Gelenekler ve yaşam tarzı çok farklı bile olsa arananlar aynı.

Ne kadar mükemmel özellikleri olursa olsun kendi adıma başka bir milletin erkeği ile mutlu olamam ben.

Diyacahsan niye?

Ne bilim, işte ele :)