Tombul mavi

İlk kez gördüm seni,

O zaman tombul değildin,

Etin bedenini örtüyordu da, ruhun dışardaydı..

Nasıl seversin onu diye çarptırırdım yastığıma her gece düşüncelerimi,

Nasıl seversin, anlamıyorum!

Beni sev o zaman, ben yetimim,

Ah tanrım, yıldızlarımı söndürüyor her çığlığı,

Yatağım tabut oluyor, odam mermer bir lahit..

Yapma diyorum, yapma.

Başucumda bir Kazıklı Voyvoda,

Korkuyorum da kalıyorum tabutumda.

Elimi uzatsam, almaz ellerine,

O eller kendi elini tutuyor,

O eller kendi yüreğini tutuyor.
Sevmeyi düşünmüyor, canından başkası yok o anda..

O zaman tombul değildin biliyorsun,

Kafan aşıktı ya da sen öyle bilirdin.

Göremedin, yüreğini çıkarttı kazığıyla Kazıklı Voyvoda.

Onun için sen kafanla sevdin,

O, sevgini kazığa oturttu, karşısına da beni,

''Seyret'' dedi!

Sana baktım sıska gözlerimle görmeden.

Yüreğinden akan kan masmaviydi, gök gibi.

Görmek istemedim al kanları da,

Maviye çevirdim çocuk kafamla..

Bir masal yazdım orda, hayatım üstüne.

Yüreğine batan kazıkları melek yaptım,

Göğe yükselirken hayal ettim seni.

Kıyamadım ama hayal ettim.

Doğrusu oydu diye, çocuk kafamla..

Ellerim kafamda, düşündüm korkarak,

Maviler ala dönüşmesin diye,

O zaman tombul değildin,

Etin bedenini örtüyordu da, ruhun dışardaydı..

Ruhunu gördüm ilk kez mavilerleydin sen.

Dünya gibiydin, masmavi..

Ya da ben öyle sandım çocuk kafamla.

Aslında yanlız gibiydim karanlıkta,

O koskoca karanlıkta, bir tombul mavi bedenin, bir ben,

Bir de Kazıklı Voyvoda.....

Asude Köroğlu /22.07.2010 /13:31