Tor

“Şimdi adına Titüs denilen bir Tapınağa girmek üzeresin. Tapınak üzerinde ne yazar bilir misin?”

 

“Hayır. Bir şey yazmıyor ve ben göremedim.”

 

“Tüm tapınak girişleri üzerinde aynı şey yazar. İlla ki üzerinde yazı ile yazması gerekmez. Tapınak girişi, zaten yazan şeyin kendisidir. Unutma ki “O daima kendini hatırlatır.”

 

Bana doğru bir adım atıyor ve devam ediyor.

 

“Tapınak girişi şu manadır. Ve her bir tapınak girişinde şu yazar “Kendini Tanı”.

 

“Kendini Bil demek değil mi?”

 

“Evet. Kendini tanı, kendini Bil demektir. Peki o tapınaktan içeri girenler sadece bu yazıya konsantredirler. Gerçeği bilselerdi hiç girerler miydi?”

 

“Gerçek nedir Tor.?”

 

“Gerçek, "Kendini tanıdığın zaman, sen orada olmayacaksın.”dır.”

 

Gözlerindeki parıltı gittikçe artıyor. Ve devam ediyor.

 

“Artık sen, sen olmayacaksın. Buna hazır mısın?” Diye hiç sormazlar. Bu yüzden çok az ama çok az insan, gerçekten tapınaktan içeri girer. Ve manasını kavrar. Diğerleri sadece turisttirler.” “Şimdi ben bunu sana soruyorum. Sen, bir misafir olarak mı gireceksin tapınaktan içeri, yoksa “sen, senliğinden vazgeçerek” mi?” “İçinde bir sen olmayan sen ile yaşaman mümkün olacak mı Bayan Neşa? Buna hazır mısın?” “Hazır isen, buyur geç.” Diyerek eli ile işaret ediyor yolu. Derin bir nefes alıp, gözlerimi kapatıyorum.

 

 

 

23Serisi, Fantastik Öyküler, TOR, Kevser Yeşiltaş, Demos Yayınları, sf. 60