Türkiye Kupası Diye Bir Şey Yok..

Türkiye Kupası diye birşey yok; en azından ben inanmıyorum.. Görmedim çünkü.. Ve ben görmediğim şeye inanmam..

Evet aslında bu işin geyiği. Görmedik, inanmıyoruz diye geyiğe vuruyoruz ama görmemek değil mevzu; hissedememek, yaşayamamak. 21 yaşındayım, yetmedi. Aslında ufak yaşlarda pek sorun etmezdim ama yaş ilerledikçe büyüdüğünü, adım adım yaşlılığa doğru gittiğini anlıyor insan. Az buz değil, 27 sene bitti.. Ve taa o zaman doğan nur topu gibi hasretimiz an itibariyle 28'inden gün aldı.

Sabırla bekledik hep. Ve her sene bıkmadan usanmadan aynı muhabbetleri yaptık. "Bu sene kesin bizim." Olmalıydı da aslında, hak ediyorduk. Bu dediklerim sakın yanlış anlaşılmasın. Her ne kadar maçı izlemesem de Trabzonspor'un kazanmayı ne kadar hak ettiğini biliyorum ama mevzu o değil. Mevzu son haftalarda gelen inanılmaz kenetlenme; mevzu haftalardır gol bile yemeden kazanma alışkanlığı edinmiş bir takım; bilet fiyatlarını ucuz tutarak bir anlamda taraftara jest yapmış bir yönetim ve bu jesti karşılıksız bırakmayarak inanılmaz bir şekilde destek veren taraftar.. Savaşan, Başkan'ın tabiriyle "Öpen" oyuncular.. Yani kısacası camia olarak müthiş bir inanış, umut. Ama olmadı. Okyanusu geçtik, gölde boğulduk..

Ve geçen seneki kupa finalinden beri söylediklerim var bir de. "Finalde bize değil Beşiktaş, Nazilli Belediyespor çıksa alamayız abi, var bir kısmetsizlik" diyordum, demez olaydım. Sanırım lanet olayına ben de inanmaya başlıyorum. Mesai saatimine denk geldiğinden maçı izlemeyerek yaptığım zorunlu totem de tutmadı zaten..

Farkındayım çok uzattım ama son bir şey daha. Kesinlikle kaybettiğimiz için kupayı önemsiz görme, uzanamadığı ciğere mundar deme olarak algılanmasın. Hasretini çektiğimiz kupayı tabi ki almak isterdik, ama ancak şampiyonluk kupası ile birlikte olursa. Çünkü şampiyonluk pasta ise, kupa üzerindeki çilektir. Çileği kaybettik evet; ama kimse heveslenmesin. Aynen 2007'de olduğu gibi bu da bizi kenetleyecektir. Ve biz, bizim olanı alacağız; çileksiz de olsa pastamızı mutlaka yiyeceğiz.

Saygılarımla..