Üçüncü tekil

Olur olmadık anlarda sızlardı burnunun direği

Kavrulur yanar gözleri, iki damla yaşa gebe

Bir yetimin aile hasretiydi sanki, bu duyduğu

Kabarır dolardı da boğazına dek, çekerdi içini

Uzanan sıcak bir el, ılık bir gülüş, huzur dolu düş

Güvenin ruh ve vücuda bürünmüş haliydi öz-lenen

Hiçbir yere koyamadığı benliğinin aidiyeti

Uzun Pazar kahvaltılarının eksik kaşık sesiydi, O.

Sanki bin yıldır hiçbir kimseyle konuşmamış

Onsuz bütün cümleler sohbetten uzak kalmış

Bir anda kayıp giderdi yer ayaklarının altında

Korkuyla hissederdi onsuz yıllar yaşanmamış

İçinde ki boşluğu dolduran bir nefes değildi, O

Aksine içinde dolu dolu akıp giden bir nehrin

Dökülebildiği yegane denizdi, şimdi yönünü kaybettiği

Bir yetimin sımsıcak aile düşleri gibiydi, ona hasreti

Nerde, ne zaman bir kahkaha duysa, biri kahve sorsa

Ve bilirdi, adını bildiği gibi de bilirdi

Üvey kalırdı bu düşlere ondan başka kim olsa.

Çocukken en çok gökyüzünü merak ederdim. Sürekli sorular sorardım, o kadar bıktırırdım ki, "çok faz..