Uğur Dündar’ın haklı isyanı

Gündem çok yoğundu. Hangi kanalda bugün ikincisi yayımlanan malum haber varsa oradan ayrılarak zaping yapıyordum. Dinlemeye gerek yoktu çünkü gazetelerde yayımlanan metne şöyle bir göz gezdirince birinciden hiç farkı olmadığını anlamıştım. Sabahtan akşama kadar MSN’de dedikodu yapan işsiz güçsuz takımının bilgisayardaki MSN log kayıtları gibi olduğunu düşünmüştüm. Hatta bir çok bölümde yalnızca küçük harfler kullanılmıştı. Belki de o MSN çağrışımını yapmıştı.

Star TV’nin akşam haberlerine o zapingler sırasında uğradım. Uğur Dündar’ın öfkeli anının son saniyelerini yakaladım. Yılların televizyon izleyicisi olarak bu bölümün yeniden gösterileceğinden emin bir şekilde beklemeye başladım. Erbakan’la canlı yayın ekrandayken altyazılar geçmeye başladı. Haberlerin sonunda yeniden yayımlandı.

Uğur Dündar haklı olarak isyan ediyordu ve yargıya güvenemezsek nereye güveneceğimizi ısrarla vurguluyordu. Malum metne, televizyonların dedikodu ve magazin programlarında yer alabilecek nitelikteki yazışmalar olduğu gibi eklenmişti. Uğur Dündar tepki gösterdi ancak bu tepki çok daha ağır olsaydı yine de saygıyla karşılardım.

Bu metin normal uzunlukta hazırlanmış olsaydı böyle saçmalıklar içermeyecekti ve Uğur Dündar’ı çileden çıkarmayacaktı.

Hocalarımız bize ve yıllar sonra biz öğrencilere nasıl rapor hazırlayacaklarını anlatırken raporun okunabilir, anlaşılabilir olması gerektiğini anlatırdık. Raporun okunacak bölümünün olabilecek en kısa şekilde hazırlanmasını, raporu okuyan kişinin başvurması gereken başka bilgiler olursa onları EK’e koymalarını raporun ana metninden düzgün göndermeler yapılmasını isterdik. Ana başlıklar, alt başlıklar hiyerarşisi olmayan raporların anlaşılmasının olanaksız olduğunu herkes bilir.

Bir rapor veya tez hazırlayan bir öğrenci eğer o konuda yeteri kadar bilgili değilse, yani hazırlayacağı raporun içerikten yoksun olduğunun farkındaysa bunu kapatmak için en kolay başvuracağı yöntem uzun bir rapor sunmaktır. Çünkü uzununu hazırlamak kısasını hazırlamaktan daha kolaydır.

Ankara, 25 Mart 2009