Ülkemin geniş Gündemi

Küçük ülkemin büyük insanları, küçük gündemi büyütme meselesinde takıntılı. Takıntılı insanları yadırgamamak gerekebilir. Evet bir şarkıda, bir sayıda, bir günde, bir dizide… vb bir çok konuda takıntısı olan insanlar olabilir. Takıntısının bağımlısı olan insanların çirkin sevgiliyi güzel görmeden başlayıp kötü bir siyasi partiyi iyi görmekten devam ederek takımının suçunu asla kabul etmeyen takıntılı insanlara ulaşabiliriz. 

Takıntılı insanlar derken… Onlardan yola çıkan gündemlerimiz var tabi. Kuş gribiyle, muhteşem kurgulanmış cinayetlerle, politikacıların ağır laflarıyla, şike haberleriyle bir ayımızı gündüz, gece, rüyamızda konuşmaktan kendimizi alıkoyamıyoruz. Gündemin bir konu üzerinde takılıp kalması bir şeylerin bize oyunu, beynimizi duraklama evresinden, gerilemeye gitmesinin bir başlangıcı olma sinyallerini veriyor. Aynı konular üzerinde konuşan insanların akıl sağlığından şüphe edici cümleler kurarken biz, bir dizinin bize ‘özet’ olarak sunulup tüm diziyi baştan sona izlememizi sağlayıcı çabaları görmemizi engelleyen büyük unsur nedir ki?? Bir insanın kendinden bilmem kaç yaş küçük eşinin olması beni ne ilgilendirir? Gündüzleri televizyonda çocukluk dizilerimin tekrardan yayımlanması ve her kanalda dizinin bulunması bizi televizyon delisi yapmıyor mu veya dönüp dolaşıp aynı şeyleri izleyen insanlar?? Aynı şeyleri izleyen insanlar, aynı şeyleri düşünür. Bizi bu zorlu kısır döngünün içine alan küçük makineye ufak sitemimde çevremi kaybetmemin korkusu bulunmakta.. 

Gözlerimizi bu kadar yormamalı, beynimizi daha farklı konulara odaklamalıyız diye düşünerek kapattım televizyonumu. O da nesi.. Gündemi kaçırıyormuşum ben. O ne giyindi, şu kiminle evlendi. Ünlü tiyatrocularımızın isimleri dizi isimleriyle hitap edilmeye başlanmış. Tanıyamadım.. ‘Gündemden habersiz’ olarak nitelendirildim. Televizyon bizim hayatımızmış. Gündemimiz oymuş. Televizyon benim küçük ülkemin büyük insanlarının küçük gördüğü büyük takıntısıymış. Takıntılıyız.