Ülkemizin üzerinde çöreklenen asıl tehlike

Her geçen yıl kitap okuma oranımız daha da düşüyor.

Birleşmiş Milletler İnsani Gelişim Raporu'nda, kitap okuma oranında Türkiye, Malezya, Libya ve Ermenistan gibi ülkelerin bulunduğu 173 ülke arasında 86. sırada yer alıyor.

Karşımıza alıp ders vermeye kalkıştığımız ülkeler bile bu konuda bizden ilerideler.

Şimdi bazı ülkelerdeki kitap okuyanların nüfusa oranlarına göre yapılan bir araştırmaya göz atalım;

Japonya % 14, ABD % 12, Almanya % 11, İngiltere % 11, Türkiye % 0, 01

Peki ya gazete okuyanların nüfusa oranları nedir?

Japonya % 62, Almanya % 48, Türkiye % 5

Japonya'da kişi başına düşen kitap sayısı yılda 25, Fransa'da 7, Türkiye'de ise yılda 12 bin 89 kişiye 1 kitap düşüyor.

Japonya'da yılda 4 milyar 200 milyon kitap basılıyor. Türkiye'de ise sadece 23 milyon.

Toplam nüfusu sadece 7 milyon olan Azerbaycan'da kitaplar ortalama 100.000 baskı yapılırken, Türkiye'de bu rakam 2000 – 3000 civarında gerçekleşiyor.

Gelişmiş ülkelerde kişi başına düşen yıllık kitap alımı, ortalama 100 ABD doları, Türkiye'de ise bu rakam 10 ABD dolarının altındadır.

Türkiye'de her 100 kişiden sadece 4, 5 kişi kitap okuyor.

Şimdi de ülkelere göre bir yılda basılan kitapların çeşidine bir göz atalım.

ABD’de 85.121, Japonya 42.217, İngiltere 64.761, Almanya 64.761 Türkiye 6.151

Türkiye de 1412 adet Kütüphane bulunurken, 570.000 adet kahvehane bulunuyor.
Buna göre: 49.500 kişiye bir kütüphane düşerken, 122 kişiye bir kahvehane düşmüş oluyor.

Kütüphane fakiri kahvehane zenginiyiz.

Dünyada ABD nin elinde olan birinciliği alarak en çok televizyon izleme oranıyla ilk sıradayız.

Utanç olarak bu tablo bize yetmez mi?

Bu rakamlar vah Türkiye’m vah dedirtmiyor mu?

Durum böyle olunca düşmana ne gerek var diye düşünüyor insan.

En büyük düşmanlığı biz bize yapıyoruz.

Kim ne dersin desin trafik kazalarının, boşanmaların, parçalanmaların, dağılmaların, israfın, katliamların, kötü alışkanlıkların, kavgaların, dolandırıcılığın, sahtekârlığın, saygısızlığın-sevgisizliğin, kişiliksizliğin, caniliğin, merhametsizliğin, edepsizliğin, ahlaksızlığın… Temelinde kitap okumama yatıyor.

Türkiye’de yüksek öğrenim görenlerin oranı 1965'e göre 14 kat artarken Yüksek Öğrenim mezunlarının kitap okuma oranı 1965'in de altında kalmış.

Kitap okuyanların sayısı düştükçe birbirinin canına okuyanların sayısı artıyor.

Geçtiğimiz aylarda Sn. Cumhurbaşkanımız Abdullah Gül’ün eşi Hayrünnisa Gül himayesinde 'Türkiye kitap okuyor ‘ kampanyası başlatılmıştı.

Sonuç ne oldu!?

Çıkın yeniden istatistik yapın değişenin ne olduğunu kulaklarınızla duyun, gözlerinizle görün.

Bir ülkede gönüllüler harekete geçmezse ve onlara destek olunmazsa her şey kâğıt üzerinde kalmaya mahkûmdur.

Birçoğunda olduğu gibi bu güzel kampanyayı da kâğıt üzerinde bırakanlar utansın.

Eğlence deyince paranın hesabını yapmayanlar böyle işlere uzak duruyorlar.

Birkaç göstermelik çıkış yapıp onun parasını da devletten bekliyorlar.

Öylelerinin kitabında kendileri için bir reklâm yoksa hizmette yoktur.

Kitap deyince bunu angarya iş görenlere yazıklar olsun.

Ben öyle anlayışın yüzüne tüküreyim.

Şimdi de gelelim Samsun'un durumuna.

Dünya ve ülke gerçeğinin çok mu dışında?

Elbette hayır.

Hani bu konuda elbirliğiyle yapılabilecek gönüllülük esasına dayalı bir projeniz?

Bugüne kadar bu konuda Popülizmden başka yapılan hiçbir şey yok.

Hatta kitap meselesi gündemde bile yok.

Oysa yapılacak öyle çok şeyler vardı ki.

Yazık ediyoruz kendimize ve insanımıza yazık ediyoruz.

Öyle doluyum ki. Bana ağzımı açtırmayın.

Önümüz Mübarek Ramazan Ayı.

Alın bundan ötesini siz düşünün.

Sabrım edebimi aşacak yoksa.

Unutmadan söyleyeyim.

Kitap konusunda duyarlı davranan güzel insanları burada bir kez daha tebrik ediyorum.

Bir sonraki yazımda onlarda söz edeceğim.