Umudu hiç öldürmedik…

Şu karanlık Türkiye tablosunda bile içimizde ki aydınlığı ve geleceğe olan inancımızı hiç kaybetmedik.

Çünkü bu topraklarda bin yıllardır el ele, omuz omuza, yan yana beraber yaşayan halkız biz…

Doğumuzda batımızda, kuzeyimizde güneyimizde yaşayan her Türk’ün Kürt arkadaşı, her Kürt’ün Türk arkadaşı dostu mutlaka vardır.

Benim de Kürt arkadaşlarım var ve olmaya da devam edecek…

Çünkü hepimiz bu topraklarda ortak kaderi yaşamış insanlarız.

Hepimiz kasten yoksul bırakılan toprakların çocuklarıyız.

Derimizin altına işleyen işsizlik, umutsuzluk ve dışlanmışlıkla boğuşurken, hep el verdik birbirimize.

Türkiye'nin en güzel manzarası olduk, gençlik yıllarımızda.

İstediğimiz sadece Amerikan emperyalizmine karşı çıkmak ve bu topraklarda insanca yaşamaktı.

Tek bir millet olarak aynı bayrağın altında huzur içerisinde yaşamaktı tek isteğimiz.

Gençlik yıllarımızda babalarımız eve barış getirirdi, huzur getirirdi, helal ekmek getirirdi…

Komşularımızın Kürt Türk olması hiç önemli değildi. Birbirimizle ekmeklerimiz, sofralarımız, acılarımız, sevinçlerimiz paylaşılırdı.

O yıllarda insanlar alın teri kokardı şimdi ki gibi barut değil…

Bir TRT’miz vardı, içinde bizlere her akşam sunduğu sevgi vardı, saygı vardı, bütünlük vardı…

TRT’de şimdi ki gibi bu ülkenin insanlarına “hayvan” diyenler, insanları ayrıştıranlar, sağ gözü sol göze düşman edenler, halkı bir birine düşürmek isteyenler yoktu.

Her koşulda yüz yüze bakıp, aydınlık bir Türkiye beklerdik hepimiz.

Çünkü hepimizin kalbiyle beslenirdi ülkemiz.

Kürt Aliyle oynayan,  Kürt böreğini paylaşan,  Kürt inadında direnen güzel insanlar vardı…

Komşu komşuyu doyururdu, Türk-Kürt ayrımı yapmadan!

Şimdiyse bizleri aynı hayatın alfabesinden koparıp, yabancı ettiler bir birimize.

Bir ayrımcılık peydahladılar, sinsi politikalarla. Şimdi kan kokan bir derinliğin içinde kayboluyoruz.

Bir yanımızda terörün kusturan görüntüsü.

Öte yanda, sinsi bir siyasetin, barışı susturan görüntüsü.

Biz bu ülkenin vatandaşları olarak huzur içerisinde yaşamak istiyoruz.

Evlatlarımızı askere güle oynaya gönderip, güle oynaya karşılamak istiyoruz.

Yeteri kadar öldük, yeteri kadar gözyaşı döktük.

Şehitliklerimizi yeteri kadar büyüttük…

Ama umudumuzu hiç kaybetmedik.

Ey! Bu ülkenin namusu ve şerefi üzerine yemin eden politikacıları,

Ey! İnsan olmanın onurunu hisseden, Türk ve Kürt kesiminin gerçek aydınları,

Ey! Parti liderleri,  gazete patronları, işadamları,

Sivil toplum örgütleri, toplumun barış insanları,

Ne bekliyorsunuz?

Kanı durdurun!

Yoksa hepimiz bu girdabın içinde boğulacağız!

Terörün kitabı yok, Allah'ı yok, kardeşliği yok.

Ama bizim tarihten bu yana bir geçmişimiz var.

O geçmişi kimse öldüremez. Ne terörün piyonları, ne Amerika ne İsrail'in uşakları.

Bizler sevginin anayurdunda yaşıyoruz!

Bu topraklarda yetişen her gönül insanı bizlere sevmeyi buyurmuştur.

Gelin hep birlikte bu cehennem ortamından kurtulalım.

Gelin hep birlikte ABD emperyalizmine karşı çıkalım.

Yaşayalım dostça kardeşçe insanca…

Ali Galip AKYILDIRIM