UMUDUN GÜNCESİ

Aynı şeyleri yaşıyoruz, hep aynı;

Duyduğumuz şeyler, genel tekrarlar

Birbirinin kopyası olmuş insanlar

Boşu doldurmaz, doluyu taşırmaz

Boş sözleri dinlemekten ne çıkar?

Bak zaman geçiyor hayla huyla;

Aynı pişmanlık, benzer şikayetler,

Ekrandaki bin yıllık en eski yüzler,

Bıkıp usanmak bilmeden yeniden

Kendilerinden emin rol keserler

Yüzlerde alışılmış aynı ifadeler;

Aynı terzi elinden sipariş maskeler,

Yüzlerde kaybolmuş samimiyetler

Bir ateş yanıyor, dumanından belli,

Herkesin niyeti kendi içinde gizli

Umutsuzluğu umuda bağlayan;

İnce bir çizgi, zordur görülmesi

Ara sıra duyulur bilgelerin sesi

Eksik olduğunda insanın neşesi

Gündüzler gece, felaket güncesi