Umutsuz Olmaz

Bir dize diye çıkılır yola, yollarda nelerle karşılaşılır bilinmez. Güzelliği bilinmezliğin sürprizinde gizlidir; görünecek şeyler o yüzden ilginç gelir.  Matruşka gibi ne çıkacak diye beklenir uzunca bir zaman; çıka çıka ne çıkar.

Bilinmezlik sınıra dayandığında bilim çözmezse, çözemezse o zaman da ya dine sarılanlar olur ki; çoğu zaman kurallar çiğnenerek aslında yeni bir din yaratılır. Yaratılan dinler ise çoğu zaman yok etme aracına dönüşür.

Tüm dinlerde cennet, cehennem kavramları vardır. Bu kavramlar; aynı zamanda dünya üzerinde çeşitli ırk ve milletten insanları birbirleriyle kıyasıya bir yarış içerisine sokar. Herkes cenneti arzular. Herkesin yolu en doğrudur.

Birçok anlaşılmayan durum vardır da bence en anlaşılmayan durumlardan biri şudur:

Tüm yarış, savaş ve uğraşların iki amacı vardır. Bu dünyada en çok mal ve zenginliğe ulaşmak, öbür dünyada ise nihai olarak cennete kabul edilerek iki dünyayı da kurtarmaktır. Bu dünyadaki mücadelelerden yola çıkılarak öbür dünya için yarıştıklarına anlam vermek güçtür. Her grup ve millet en nihayetinde ise din; en doğrusunun kendi yolları olduğu konusunda diretirler. Aksi mümkün değildir.

 Bu dünyadaki mücadelede en fazla taraftar toplamak, en fazla mala, hizmete ve kaynağa sahip olurken diğerlerinin ellerindeki mallara konmak asıl amaçtır. Diğer taraftan da cennete gitmiyorlar diye biri diğerini öldürür. Yani öbür dünyada cennete gitmiyor diye öldüren insan, bu dünyada da elindekini alarak onu ölüme mahkûm eder.

Cennete gitmiyor diye öldür, farklısın diye öldür, zayıfsın diye öldür, köle yapmak için öldür, tatmin için öldür. Öldüre öldüre cennete göndermek bir tek insana mahsus bir davranıştır.

Cennet ödüldür. Nihai ödül. Ancak bu dünyadaki ödülleri öz kardeşinden bile almak için bin bir hile yapan insanı bu noktada anlamak mümkün değildir…