Ürkütüyor karanlık

Bir türlü dinmek bilmedi fırtına,

Dalgalar hırçın; savaşırcasına

Kıyısındayım sanki ömrün,

Her an dalgalara kapılacak,

Her an kumsala çöküp hıçkıra hıçkıra ağlayacak gibi…

Ey martılar,

Ey en son bu sahilde batışını izlediğim güneş,

Duyuyor musunuz beni?

Yoksa hiç bilmediğim,

Hiç ulaşamayacağım bir yerde misiniz?

Ne olur dönün artık,

Ürkütüyor beni bu karanlık,

bu asi deniz, bu yalnızlık…

Her an yutacak sanki dalgalar,

Sebepsizliğine sığındığım hüzün kaplamış her yeri,

O kocaman hüzün…

Dönün artık ne olur.