Usturalar

Duvarda rengârenk usturalar ve her birinin üzerinde küçük kâğıtlara yazılmış numaralar var...

“ Müşterilerin usturası farklı demek?”

İçimden geçirdiğimi dillendirdiğimi, kısa boylu, şişman berber cevap verince anlıyorum...

“ Evet... Kiminin sahibi artık gelmiyor, kıyıp atamıyorum!”

Anlamaz gözlerle bakıyorum...

“ Şu on yedi numara İbrahim amcanındı”

Cevabı tahmin ettiğim halde soruyorum;

“ Ne oldu İbrahim amcaya?”

“ Geçen yıl bir düğünde damadıyla kavga etmiş, evde fenalaşmış... Ertesi gün gömdük...”

Kızı, babasının ölümünden kocasını sorumlu tutmuş mudur acaba?

&&&

“Bir numara kimin?”

“ Rahmetli babamın... Dükkânı açtığımda ilk müşterim o oldu... Hastalık derecesinde titiz adamdı... Usturalarda onun fikri zaten...”

Berberin aklına babasıyla ilgili hangi anıyı düşürdüm kim bilir?

Gözleri dalıyor, ciğerlerinde biriktirdiği havayı enseme üflüyor...

&&&

Ustura sahiplerinin hepsinin ölmüş olamayacağını düşünüp dört numarayı soruyorum bu defa;

“ Bankacı Fikri’nin...”

Duruyor, aklına yeni bir fikir gelmiş gibi heyecanla anlatmaya başlıyor;

“ Uğramıyor ne zamandır... Bir kalfam vardı, geçen sene ayrılıp dükkân açınca, benim müşterilerin yarısı uğramaz oldu... Meğer hepsinin telefon numarasını almış önceden... Baksana sen!”

“ At o zaman ağabey usturayı...”

“ Atmam, neme lazım gelir melir... Ayıp olmasın adama... Belli olmaz sağı solu”

&&&

Keskin limon kolonyasını yüzüme boca edip, suratımı yangın yerine çevirdikten sonra soruyor;

“ Başka bir isteğiniz?”

Tıraş bitti, kalk bakalım koltuktan demenin farklı bir yolu bu...

Ayaklanıyor, duvardaki plastik askıya iliştirdiğim ceketimi alıyorum...

O esnada yirmili yaşlarda, sakallı, uzun saçlı, kulağı küpeli kavruk bir delikanlı giriyor içeri, berber kapıya kadar beni yolcu ediyor, son anda gülerek kulağıma fısıldıyor;

“ Otuz numara da geldi işte! ”