Usulca

Hüzün kapını çalardı
Ve sen düşerdin ansızın
O uzak düşün sonsuz boşluğuna
Acıların kırılırdı canevinde
Karasında gözlerinin

Tutunmak isteyen sendin
Çınlayan sesime
Ah! Beni arayan sendin öyle saklıca

Sessizce çekilir giderdi geceler
Çığlık çığlığa kalırdı kırlangıçlar
Yine de yıldızlar basardı gözlerini
Dönüp gelse de ağaran sabahlar

Ah,ıssızlığım benim! Yaşam küskünüm!
Hüzün yaralar seni görünmez dişleriyle
Öyle ıssız ve çorak, yıkıntılar içinde usulca.