Uygarlığın başladığı yer : Hotel Uygar

Göreve çıkmadan evvel arkadaşlar otelde yerimi ayırttığını söylediklerinde böylesi güzel bir cennet bahçesine gideceğimi düşünmemiştim. Hep deli yazarlar gibi -her yazar delidir bana göre- bir odaya kapanıp filmvari bir yaşantıya ayna tutarcasına, romanımın birini bir otelde yazmayı hayal etmişimdir.

Akşama kadar yüzlerce farklı psikolojinin cenderesinde cebelleşirken, biraz yorgun ama bir o kadar da gururlu bir halde Türk Filminin esas karakteri gibi indim arabadan. İner inmez kalbindeki sevgiyi ruhundaki tüm hücrelere yaydığını gösteren bir kadın, annesini yitirmiş tüm evlatlara anne şefkati nin yeterliliğini gösterircesine “Evlatlarım hoşgeldiniz, yorulmuşsunuzdur. Odalarınız hazır” diye öyle şefkatli bir ses tonuyla kalbimizi okşadı Zeynep anne.

Buranın bir ailenin işletmesinin güzelliğimi bilmem her daim bir turizmci olarak kalbi hizmetin insanları fethedeceğine inandığımdan belki de, bu şekilde karşılaşınca ayrı bir dinlenmişlik sardı bedenimi.

Öyle güzel bir hizmet vardı ki, evinizde bile bulamayacağınız rahatı, burda şark köşesinde yaşayabilirsiniz.

Nedensizce en çok sevdiğim şey çaydı benim hayatım boyunca, hatta öyle ki yanındaki insanlar alıştı ve hatta ezberledi artık bu cümlemi “Eşimin yemek yapmayı bilmesine gerek yok, çay yapmayı bilsin yeter” diye geçirirken, bir baktım ki demlikte çay, yüzde tebessüm, gecede sohbet bizi bekler.

 Herşey doğal mı olur? Öyleydi burda birbirinden güzel çiçeklerle bezenmiş ken bahçe, avakadonu, yeşil soğanını, salatalığını ellerinle koparıp yeme fırsatına erişebileceğin ve mutlu bir halde huzuru özümseyebileceğin tek yer dedim.

Hatta bir gün ruh eşim olursa inşaallah, balayımızı burda geçirmek bize ömürlük bir aşkla yetecektir elbet.

Akşam ne kadar yorgun olursak olalım, bize çayı sevgisiyle demleyen Zeynep öğretmen ve Nasuh hocamla sohbet tarif edilemeyecek derecede güzeldi.

Artık huzuru özümseyen gözlerle uyumak vakti.

Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte açtığımda gözlerimi burada UYGAR Hotelde çalışan olan Zeynep Ablanın akşamdan hazırladığı tatlı süprizinin yanında her sabah aynı güzellikte olan poğaçaların enfes kokusuyla merhaba dedik.

Erken saatlerde bu hizmeti, en büyük otellerin yöneticilerinin ve ben turizmciyim diyen paşalarımın görmesini isterdim. Burada sadece güleryüz değil, sınırsız sevgi hizmet ediyordu bize.

Zeynep annem, çok acı çekmiş, Fransa görmüş ve memleketim diye kendini adamış bir ruh ve insanlara fayda sağlamak aşkıyla yanan bir insan. Nasuh hocam Fizik öğretmeni ama O da kendini öğrencilerine adamış bir insan. Ve kalpleri sevgi dolu olan bu insanların yanında bir nebze de olsa soluklanmanın bana

Rabbimin yoğun bir tempo da çalışırken ödüllendirmesi diye düşündüm.

Ve bu küçük dünyanın güzelliklerini yaşayan insanların da hem bu insanlardan hem de bu güzel mekandan neden kopamadıklarını anladım.

 Vakit ayrılık vaktiydi, kalbim vurulmuştu, öyle bir el salladılar ki ardımızdan neden üzüldüğümü resmeder gibiydi samimiyet.

“Ah Bakicim, evlen oğlum” der gibi yine Zeynep annem. Nasuh abinin de sesini duyar gibiyim hani. Zeynep abla tatlılardan bana da sakla. Bahçede onlarca güzel çiçek, doğal hayatıyla her daim Fethiye de seçilecek bir mekan.

Belli mi olur, bir romanımı da burada yazarım.

Hadi hayırlısı bakalım.

Selam olsun canlarıma.

Mutlaka bu mekanı tavsiye ediyorum.

Sizi sevgi karşılayacak...

BAKİ EVKARALI

http://www.facebook.com/bakican

http://www.facebook.com/yazarbakican