Uyuz

Konuş benimle. Hadi sesin yankılansın duvarlarda.

Düşünmeye vaktim yokmuş gibi geliyor. Muhasebesini yaptığımda oysa ne çok şey düşündüğümü görüyorum. Demek ki vakit var. Sıkılıyorum burada evet, boğuluyorum da üstelik kendi sesimde. Sevgi sözcükleri geliyor aklıma. Kağıda dökmeye kıyamadığım kadar özel. Uzaklıklar can sıkıcı, katlanabileceğimden çok daha ağır bir yük. Özgürlüklerimin tamamı başka zamanlarda, başka evrenlerde yaşandı sanki. Benlik duygum ve bana ait olan her şey, dokunmamın yasak olduğu uzaklıklarda. Ayaklarım hep özgürce gezdi bu dünyada oysa. En azından şimdiye kadar.

Kızıyorsun biliyorum. Üzülüyorsun. Yine de özür dilerimtüm bunların diyetini ödeyeceğime. Emin ol. Tüm bu beklemelere değecek mi d, yaşatamadıklarım ve yaşamak zorunda bıraktıklarım için. Söz verebilirim ancak iye sorma. Sana ait olan şeyleri düşün. Sana ait olan ben ve bana dair her şeyi.

Açık saçık şeyler anlat bana hadi. Biraz kavga edelim seninle, sudan bir sebep bulup. Gezmeye ne dersin? Gidecek yeni bir yer biliyorum. Şekersiz içiyorsun değil mi çayı, kahveyi? Dişlerini fırçalamayı unutmuyorsun değil mi, yatağına uzanmadan önce? Üstüne daha sıkı bir şey al, hastalanmayasın. Bu kadarcık şeyle doyamazsın, biraz daha ye. Yine seni unuttuğumda gelip beni bul olur mu? Bak annen ne güzel bir yemek yapmış. Mahiri aradık mı biz dün akşam? Özüm ne zaman gidiyormuş? Veli gizlemeye çalışsa da taşıyabileceği bir yük değil bu. Ne diye aramış seni şu geçen gün arayan hıyar yine? Manyak mı bu? Dövelim mi? Nargile kokusu bulaşmış kazağıma. Beni yıkasana hadi. Ellerin nerede? Seni hiç sevmiyorum. Yalancı. Efendim?

Sığmaz değil mi şu küçücük şeylerin bile lezzeti kelimelere? Sanrılarımı beynime bırakıp biraz uyumalıyım. Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün.

Uyuz. Efendim?

Sevgiyle.

Tekiner® - 10122003