Üzüldüğüne üzülme sakın!

Ciddiye alarak yaşadığın hayata kahretme!

O hayattır seni değerli kılıp ayakta tutan değersizlerin dünyasında.

Karşındakini anlayamayıp, kaybettiğini düşünerek üzülme ve  kendini bulamayanı aramaya kalkışma sakın!

O senden önce zaten kayıptır kendi dünyasında!

Ve bir daha kendi güzel gülüşünü ve bakışını yansıttığın yüzlere kanıp  inanma!!

Güzellik güzelliği, çirkinlik ise çirkinliği gördüğünü sanıp yaklaşır ve perde yavaş yavaş aralanmaya başlar. Güzellik ve çirkinlik birbirlerinde kendilerini bulamayacağını anlayınca ayrılır. Kendi gibileri aramaya koyulurlar…. Çirkinliğin işi kolay, güzelliğin zordur!

Ağladığın için de kızma kendine!

Erdemlerindir seni ağlatan, gözyaşındır yüreğini temizleyen…

Boş dünyaların içini sevginle doldurmaya çalışma!

Gözyaşını, hüznünü, acını, yüreğini boşluğa savursan da gitmez, boşluğun içi basitlik ve sevgisizlikle doludur çünkü, senin sevgin sığmaz!!

Her insan bazen boşluğun içinde savrulurken hatalar yapar. Sen de yap!!!

Ama doğrularını, iyiliğini, sevgini kaybetmeden yap. Hataların dahi erdemli olsun!

Ve üzüldüğüne üzülme sakın!

Senin yüreğinin üzüntüsü; çocuğun oyun oynarken dizini kanattığında çektiği acıya benzer, TERTEMİZDİR!

KİRLETMELERİNE İZİN VERME!!!