Uzun ince bir yoldayım..

Anılmak için ölmek mi lazım?

Evet.

Adınızın bir okula, spor salonuna, sokağa, caddeye, parka, ormana, ağaca, kampüsün bir köşesine, stüdyonun bir odasına ya da aklınıza gelen her hangi bir yere verilmesi için bu dünyayı ebediyen terk mi etmeniz gerekecek?

Adınıza toplantılar, sempozyumlar, geceler, geziler düzenlenmesi için de mi terk-i mekân şartı aranmalı?

- Ülkemizin her köşesinde, her koşulda çalışıp vatana millete hayırlı evlatlar yetiştiren nice öğretmen ve eğitimciyi,

- Yazdıkları ile bizleri aydınlatan, okumayı sevdiren, bir şeyler öğreten yazarlarımızı, aydınlarımızı,

- Şair ve bestecilerimizi, başarılı sporcularımızı,

- Ülkemizi, devletimizi, milletimizi başka ülkelerde en iyi şekilde temsil etmeye çalışan, bu uğurda yaşamları bile tehlikede olan, resmî görevli, gönüllü görevlileri,

Yine aklınıza gelecek bir sürü insanımızı, neden yaşadığı zaman ödüllendirmeyiz, vereceğimiz bu küçük ama anlamlı hediyelerle? Memleketimizde onların adını vereceğimiz hiç bir yer kalmadı mı? Satılanların arasında onlar da mı gitti?

İlgili ilgisiz, yetkili yetkisiz, kim varsa... lütfen, bekletmeyin bu insanlarımızı.

Hayattayken, sağlıklıyken, mutluyken, sevdikleri ile birlikteyken, bizlerle birlikteyken yapın.

Öldükten sonra siz ne yaparsanız yapın, bilmezler. Bilen varmı, gelip size teşekkür eden oldu mu, rüyalarınıza girip de dediler mi?

- Sağol?

Bazı yazılarımı yayınlamak için bekleyebilirim, ama o insanlarımızın bekleyecek zamanları azalmış olabilir.

Ben üzerime düşeni yapmak ve sürdürmek istiyorum. Benim imkanlarım, yazacaklarım sınırlı, ancak burada ve bu şekilde duyurabiliyorum sesimi.

resim : www.kalan.com