Varsın

Varsın...

İyi ki de varsın. Senin varlığını bilmek çok iyi geliyor. Yanımda ya da uzağımda olman önemli değil!

Varsın ve bunu biliyorum…

Birinin var olduğunu bilmek, çok kişiye iyi gelir. Bu var olan “kişi”nin vasfı, sıfatı farklı olabilir. Bu sıfata yüklenen anlam da farklı olabilir. Ama birinin varlığı,  var olması bir başkasına hep iyi gelir...

Monologdan diyaloğa geçiş…

Çok iyi bir dostun var ve çoktandır görüşemiyorsun. Bazen bir kardeşten de yakın olan gerçek dostlar vardır... O var olduğunu bildiğin dostun ise uzakta olsun, yeter ki var olsun. Sorunlu bir anında, bir gece ya da gündüz vakti kapını çalacaktır ve “Ben geldim” diyecektir. İşte o andır; gözler dolar, sesler durur. İçinde hare hare taşan sevgi eşliğinde güven duygusu oluşur…

 

Var olduğunu bildiğin gerçek dostun gelmiştir…

Ya hiç gerçek dostun olmazsa? İşte bu kötü bir olasılıktır!  Bu hususu bizim taraftan fazla irdelememek lazım ama hiç gerçek dostu olmayanın kendi tarafından bunu fazlasıyla irdelemesi gerekir!

Var olduğunu bildiğin gönlünde biri var mı?

 

(Artık burada sevgiyi gönül verilene olan sevgi olarak irdelemekteyiz)

 

Bir sevdiğin var ama uzakta. Bu sevgi tek taraflı değilse ve gönüller ile bedenler kenetlenmişse demek ki “O” vardır…

Evet, gerçekten “O” var...

Bazen şartlar öyle gerektirir ki “O”nun uzağında olabilirsin

 

Fakat şu anda seni aramayacağı ya da yarın sabah uyandığında kapını çalmayacağı ne malum? Şunu bilmek yeter... "O" var...

 

Dünya’da karşılıksız beklentiler içinde olup da bu kadar çok bekleyenler varken, eğer kalbi senin için atan biri varsa şanslısın dostum… Çünkü bu; senin için biri var ve sen de onun için varsın demektir.

Bu durumda; mesafe kısalır, zaman durur ve elleriniz, vücudunuz yine kilitlenir, kenetlenir. Velev ki beyinler de sevgi kadar bir olsun…

Günümüz koşullarında, sevgi ve saygı çok önemli olgular halini aldı. Bu içinde olduğumuz, sevgisiz ve de çok saygısız zamanda sevgi; çok geniş kapsamlı ve çok da önemli bir olgudur…

 

Ancak saygı da sevgiyle birlikte var olan ve birlikte, yan yana, sırt sırta, hatta iç içe olan bir olgudur…

Saygı yoksa sevmek boştur, sevmek yoksa zaten aşk da olmaz! Ama “Burada ya da uzakta kalbi benim için atan biri var” diyorsan.

 

Sen de onun için varsın…

 

Her ruhun bir ikizi olmalı. Ancak bu aramakla olmaz ki! Kim olduğunu biliyorsan o başka… “Cevap vermedin, biliyor musun kimdir? O zaman hemen ona git arkadaş!”

Bakın! Bu arkadaş için biri varmış ve kim olduğunu da biliyor…

 

Ne işin var, oturmuş hâlâ bu yazıyı okuyorsun. Zaman kaybetme hemen git ya da uzaktaysa hemen “O”nu ara…

 

Sen bana bakma ben hep böyle geç saatlere kadar yazar dururum... Şu anda saat hayli geç ama kuşluk vaktine de az kaldı… Gün ışığını sana vurduğunda oyalanma sakın ve “O”na git…

Diyalogdan monoloğa geçiş…

 

Ben en iyisi başa döneyim…

 

Yani kendime…

 

Bu kadar diyalog yeter…

 

Şimdi monolog sırası…

Varsın ve ben de bunu biliyorum…

 

Geriye “Zaman ve Mekân” meselesi kaldı…

Zaman için bir “an”, mekân için bir “yer” gerek…

Sanırım ben de “zamanı” ve “yeri” tespit ettim… Ve zamanı gelince yola çıkacağım…

 

Benim için var olan; belki uzakta, belki de yakında…

 

Bu da bende kalsın…

Bojidar Çipof

24 Eylül 2009 03.00 Yeşilköy