Venedik'te gece dışarı çıkanlardan mısınız?

Yabancı bir şehirde kendinizi güvende hissetmek,

Sokaklarda özgür olabileceğiniz bir minik dünya hayal edin. Bir başınızasınız ve canınız çok sıkkın. Kendinizi dışarı atasınız var. Oysa gece vakti hele "kız kısmının" sokakta ne işi var?

Aslında özgür ve güvenli bir dünya yaratmak ve onu korumak bu kadar zor olmamalı. Özgüveninizi sarsacak bütün korkulardan arınmış bir ortamda yaşamak ne kadar da keyifli olurdu bir düşünsenize?

Venedik'in en çok gecelerini seviyorum. Gündüz yoğun bir insan trafiğinde minik adımlarla sürekli turistlerin fotoğraf çektirmelerini bekleyerek yürürken tüm yoğunluğumu çevremdeki insalara yöneltiyorum. Oysa akşam çıktığımda öncelikle rüzgarın, ardından suyun sesi ve hafifçe esen meltem rüzgarıyla huzur buluyorum ve daha çok da sakinleşiyorum. Şehrin sönük ışıkları ve suya yansıyan evlerin ışıkları arasında bir hoş oluyorum. Yüzümde bir tebessüm beliriyor hatta aptalca bir gülümseme hali de diyebiliriz. Ne kadar üzsen de beni Venedik ben seninle her gece barışıyorum. Bazen evimin penceresinden uzun uzun gecenin sessizliğin dinleyip şehrin bana verdiği huzuru dinliyorum.

Sokaklarda bir başıma yürürken sadece şehre yoğunlaşıyorum ve bir yandan da içimdeki bu huzura şimdiye kadar hiç sahip olmadığımı düşünüyorum. Üzerimde beni tedirgin edecek tüm baskı unsurları Venedik'te kapı dışarı ediliyorlar sanki. Bu şehir sadece beni kabul ediyor, sırtımdaki yükler ise üzerimden atıyor. Sanki bir mesaj verir gibi. Şimdi benimlesin ve aklında sakın ha benden başkası olmasın. Evet öyle kıskanç bir şehir ki Venedik hayatınıza başka şeyler dahil ederseniz size küsüyor. Küsmekle de kalmıyor çekilmez bir hale getiriyor hayatınızı. O nedenle bu şehre gelirken siz de sırtınızdaki yükleri atmayı ihmal etmeyin...