Vicdan ya da kendinizle ne zaman tanışacaksınız!

Kendinden büyük yaşlı bir insanı yumruklamak nasıl bir şeydir, insan neyi satarak, nelerden vazgeçerek böyle bir davranışı gerçekleştirir? Bu nasıl tanımlanır?

Gerekçeleri ne olursa olsun bu yumruğun arkasında olanlar ancak düşüncesinin hiç bir gücü olmayan şiddetten beslenmeyi alışkanlık haline getirmiş zavallılar olabilir.

Zordur bu ülkede demokrasi istemek, sadece insandan yana olmak, barış istemek.. Biz bunları çocuklarımızın adında isteriz, birbirimize sıkı sıkı dayanarak isteriz, korkarak isteriz, yürekle, cesaretle isteriz. Kaçarken isteriz.

Biz güçsüzleriz..

Yumruğu da yeriz...

Çünkü karşımızdakiler, paranın gücüyle beslenen, parasal düzenin yalan habercileri, korku üreticileri, her an hain üreten, insanları kıran, insanları birbirine kırdırmaktan çekinmeyen organize bir güruh..

Sahip oldukları talan düzeni ellerinden kayıp gittikçe de çaresizlikten azgınlaşıyorlar; onlar için kendilerinden ayrı herkes düşman, at koşturamadıkları her alan savaş meydanı..

Talan ettiğiniz yetsin! Çekilin de bu ülkenin çocuklarının bir geleceği olsun..
O yumruk için kaç para ödediniz her gün parça parça sattığınız bu vatanı toptan kaç paraya satarsınız?

Bu soruları da bir sorozcu, fettullahçı, bir ingiliz ajanı sorar herhalde! .. Değil mi?

Bütün insanlara karşı doğru olmayı gözeten bireye sanki komşusuymuş gibi davranan bir devlet şart...

“İnsanlar devlete hizmet eder; fakat bu hizmet, temelde insan olarak değil, tıpkı makineler gibi, bedenlerle yerine getirilir. Onlar daima ordu, milis kuvvetleri, gardiyanlar, polis ve yürülükteki güç denetim yasasıdırlar.

Çoğu durumda yargı özgürlükleri ya da ahlaki özgürlükleri yoktur; insanlar kendilerini odun, toprak ve taş ile aynı seviyeye koyarlar ve muhtemelen odun özlü insanlar herhangi bir amaca hizmet etmek için daha kolay yontulabilir.

Bu insanlar atlar ve köpeklerle aynı değere sahiptirler fakat yine böyleleri devlet tarafından sadık vatandaş olarak görülür.

Diğerleri; kanun koyucular, politikacılar, avukatlar, din adamları ve memurlar devlete kafaları ile hizmet ederler.

Bu insanlar nadiren ahlaki yargılamalarda bulundukları için, farkında olmadan, Şeytana da, Tanrıymış gibi hizmet edebilirler.

Çok azı; kahramanlar, vatanseverler, şehitler, reformcular ve insanlar devlete vicdanları ile hizmet ettikleri için gerekliliğini hissettikleri hallerde ona karşı direnirler ve nitekim onun tarafından çoğunlukla düşman muamelesi görürüler.”

Henry David Thoreau